Quedlinburg to malownicze miasteczko w środkowych Niemczech, położone nad rzeką Bode (dopływ Soławy), w pobliżu północnej granicy gór Harzu. Miasto zostało założone w 922 roku przez ówczesnego księcia Saksonii - Henryka I Ptasznika (876-936). Swój przydomek (Ptasznik) książę zawdzięczał zamiłowaniu do polowań z ptakami drapieżnymi. Wkrótce potem jego syn i zarazem następca tronu Otton I Wielki (912-973) wybudował w Quedlinburgu okazałą rezydencję, która stała się siedzibą władców Saksonii. Ponadto ufundował także żeński klasztor (Damenstift Quedlinburg) do którego przyjmowane były głównie kobiety wywodzące się z arystokracji. Pierwszą przełożoną klasztoru została wdowa po Henryku królowa Matylda von Ringelheim (895-968). Swoją posługę pełniła przez blisko 30 lat. W 973 roku po bitwie pod Cedynią w Quedlinburgu odbyło się zgromadzenie mające rozstrzygnąć spór o Pomorze pomiędzy księciem Polan Mieszkiem I a niejakim Hodonem. Ostatecznie region przyznany został Mieszkowi, ale w zamian do Quedlinburga musiał przybyć jako zakładnik jego syn Bolesław (przyszły król Polski). W kolejnych wiekach miasto prężnie się rozwijało dzięki handlowi wysokiej jakości tkaninami. W 1384 roku Quedlinburg stał się członkiem Związku Miast Dolnej Saksonii, a niespełna pół wieku później Hanzy - związek miast handlowych Europy Północnej z czasów średniowiecza i początku ery nowożytnej. Pod koniec XVII wieku miasto przyłączone zostało do Brandenburgii, a w 1813 roku znalazło się w granicach Prus.
Ziwdzainie
W czasie II wojny światowej Quedlinburg ominęły alianckie naloty bombowe, dzięki czemu do czasów obecnych zachowało się tu niezwykle urokliwie stare miasto. W jego obrębie zachowały się trzy gotyckie kościoły oraz przeszło 1300 zabytkowych domów, z czego przeważającą cześć stanowią malownicze budynki z muru pruskiego. Serce starego miasta stanowi rozległy rynek (Markt) otoczony gruntownie odrestaurowanymi kamienicami z których wyróżnia się okazały renesansowy ratusz (Rathaus). Tuż przednim znajduje się wybudowana w połowie XV wieku figura Rolanda - historycznego hrabiego marchii bretońskiej o którym wzmiankował w Vita Karoli Magni Einhard. Kierując się ku południowo-zachodniej części miasta dojdziemy do malowniczego wzgórza na którym znajduje się z punktu widzenia historycznego najcenniejszy zabytek miasta. Jest nim rozległy kompleks zamkowo-klasztorny. Jego główną budowlę stanowi okazała kolegiata św. Serwacego (Stiftskirche St. Servatius). Jest to romańska trójnawowa budowla, która przez miejscowych bardzo często określana jest mianem katedry kwedlinburskiej (Quedlinburger Dom), chociaż nigdy nie była kościołem biskupim. Świątynia wybudowana została na przełomie XI i XII wieku i obecnie stanowi jeden z najcenniejszych zabytków architektury romańskiej na terenie Niemiec. Wewnątrz kolegiaty znajduje się krypta stanowiąca miejsce spoczynku Henryka I Ptasznika i jego żony Matyldy, a także skarbiec w którym przechowywany jest m.in. dzban z Kany Galilejskiej czy pochodzący z IX wieku i wykonany z kości słoniowej relikwiarz św. Serwacego. Pozostałe ważne zabytki Quedlinburga to m.in. wczesnoromański kościół św. Wiperta (Wipertikirche), XVII wieczny dom gildii kupieckiej, wczesnogotycki kościół św. Mikołaja (Nikolaikirche), gmach giełdy (Börse), kościół Mariacki (Marienkirche), usytuowany w sąsiedztwie ratusza gotycki kościół św. Benedykta (Marktkirche St. Benedikti) oraz kościół św. Błażeja (Blasiikirche). W 1994 roku zabytkowe stare miasto w Quedlinburgu zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Ciekawostki
- Według jednej z miejscowych legend nazwa miasta pochodzi od nazwiska pewnego szlachcica z Turyngii - Quitilio , który rzekomo w V wieku miał wybudować pierwszy gród obronny w miejscu obecnego zamku;
- W czasie II wojny światowej kolegiata św. Serwacego w Quedlinburgu została zajęta przez oddziały SS Heinricha Himmlera, który uważał się za powtórne wcielenie króla Henryka I Ptasznika.
