Wersal to niewielkie miasto we Francji, położone około 20 km w kierunku północno-zachodnim od Paryża. Tym co przyciąga tu każdego roku miliony turystów z całego świata jest monumentalny pałac, który w czasach swojej największej świetności stanowił główną rezydencję monarchów francuskich. Historia pałacu rozpoczyna się w połowie XVII wieku kiedy to ówczesny król Francji - Ludwik XIV (1638-1715) przekształcił małą wioskę i zamek w pełną bogactwa i przepychu monumentalną rezydencję uznawaną za symbol monarchii absolutnej. Całość zaś otoczona została zaprojektowanym przez André Le Nôtre przepięknym parkiem krajobrazowym z licznymi ogrodami z monumentalną fontanną Bassin d'Apollon. W 1682 roku król wraz z dworem przeniósł się ostatecznie z Paryża do Wersalu. Wkrótce potem w sąsiedztwie zamieszkało tu także kilka tysięcy arystokratów i przedstawicieli szlachty. Do legendy przeszedł także niebywały przepych oraz ceremonialność dworskiego obyczaju. Złośliwi mówili, że nawet drzewa rzucały tu cień pod kątem prostym pod dyktando wszechwładnej ręki króla. Mimo, że panowanie Ludwika XIV (zwanego także Królem Słońce) przypadło na okres największego rozkwitu Francji to zarówno w dziedzinie polityki zagranicznej jak i rozwoju wewnętrznego, doprowadziło do zubożenia wielu warstw społeczeństwa, a także złamało podstawy gospodarczo-społeczne i doprowadziło do rewolucji. Rankiem 1 października 1789 roku rozgniewany tłum Francuzów wdarł się za ogrodzenie pałacu w Wersalu, gdzie urzędował król. Po zabiciu strażników rewolucjoniści przypuścili szturm na drzwi sypialni znienawidzonej Mari Antoniny. Wystraszony Ludwik obiecał spełnienie wszystkich żądań poddanych. Kilka dni później monarcha wraz z rodziną został zmuszony wrócić wraz z dworem Paryża. Kilka lat później królewska para została ścięta, a Wersal na zawsze przestał być sercem Francji. Rezydencja pozbawiona dworu królewskiego zaczęła stopniowo podupadać. Od całkowitego zniszczenia posiadłość uratował Napoleon, który zlecił przeprowadzenie najpilniejszych napraw. W 1870 roku podczas okupacji niemieckiej Wersal stał się sceną koronacji Wilhelma I Hohenzollerna na cesarza Niemiec. Proklamowano tu również Republikę Francuską, a 28 czerwca 1919 roku podpisano słynny Traktat Wersalski (układ pokojowy kończący I wojnę światową).
Zwiedzanie
Pałac w Wersalu wraz z kompleksem ogrodowo-parkowym stanowi najwspanialsze dzieło francuskiego klasycyzmu i baroku. Jego bogato zdobiona elewacja ogrodowa ma przeszło 640 metrów długości. Naliczono tu 2143 okna i 1252 kominki, a w pałacowych ogrodach tryska 1400 fontann. Wewnątrz, w samym środku symetrycznej rezydencji znajdują się Komnaty Królewskie. Uwagę przykuwa mierząca blisko 70 metrów Galeria Lustrzana (Galerie des Glaces). Z jednej strony zdobią ją niezwykłe łuki z wielkimi zwierciadłami, z drugiej zaś okna wychodzące na taras. To właśnie tutaj podpisany został traktat wersalski kończący I wojnę światową. Ze stopni pałacu rozpościera się widok na Wielki Kanał (Grand Canal) w kształcie lilijki, dzielący ogrody na dwie części. W 1979 roku rezydencja w Wersalu wraz z otaczającymi ją ogrodami została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Obecnie każdego roku przyjeżdża tu około 10 milionów turystów. Czyni to z pałacu jedną z największych atrakcji turystycznych Francji.
Królewski reżim
Ludwik XIV wstawał zawsze o 8:30 i przeprowadzał poranną toaletę w asyście dworzan. O godzinie 10:00 udawał się na mszę, a o 11 otwierał posiedzenie Rady Gabinetowej. Obiad jadł o 14:00, a o 18:00 zaczynał studiować dokumenty. Wieczorem zaś, jadł kolację w towarzystwie książąt, a później zapraszał ich do swoich komnat. O godzinie 23:30 władca rozpoczynał publiczną toaletę. Taki styl życia usiłowali naśladować jego następcy, ale żaden nie wytrzymywał długo w tak wielkim braku intymności.
