Sanktuarium w Wambierzycach

Wambierzyce to małe miasteczko w województwie dolnośląskim, położone około 15 kilometrów od Kłodzka. Znane jest ono głównie z górującego nad miastem Sanktuarium nazywanego także niekiedy śląskim Jeruzalem. Jego powstanie związane jest z XII wiecznym przekazem, jakoby niewidomy Jan z Ratna odzyskał tu wzrok, a jego oczom miała ukazać się postać Matki Bożej. Wkrótce potem w miejscu cudu postawiona została niewielka kaplica, do której na przestrzeni kolejnych lat przybywało coraz więcej pielgrzymów. Prawdopodobnie w drugiej połowie połowie XIII wieku powstał tu drewniany kościół, który w XVI wieku został zastąpiony murowanym. Świątynia ta została zniszczona podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648). Na początku XVIII wieku powstała kolejna świątynia, która tym razem przetrwała do czasów obecnych. Jej fundatorem był hrabia Franciszek Antoni von Goetzen. W 1936 roku kościół w Wambierzycach został podniesiony przez papieża Piusa XI do rangi bazyliki mniejszej a w 1980 roku kardynał Stefan Wyszyński dokonał tu koronacji XIV wiecznej drewnianej figurki Matki Bożej nadając jej tytuł Wambierzyckiej Królowej Rodzin. Obecnie w skład wambierzyckiego sanktuarium wchodzą: barokowa Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, Kalwaria z 74 kaplicami, Kaplica oraz ruchoma szopka. Do sanktuarium prowadzą trzy ciągi schodów o symbolicznym znaczeniu: 9 (liczba chórów anielskich) + 33 (wiek Chrystusa w chwili ukrzyżowania) + 15 (wiek Marii w chwili poczęcia Chrystusa). Późno-renesansowa fasada świątyni ma przeszło 52 metry wysokości, zaś jej wnętrze utrzymane jest w duchu baroku.