Col d'Izoard to przełęcz w południowo-wschodniej Francji, położona w bocznym grzbiecie Alp Kotyjskich, pomiędzy masywem najwyższego lokalnie szczytu, Grand Pic de Rochebrune (3324 metry n.p.m., na wschodzie) i masywem Pic de Beaudois (2833 metry n.p.m., na zachodzie). Ma ona formę dość szerokiego, kamienisto-trawiastego siodła, wciętego w generalnie skalisty grzbiet i oddziela od głównego grzbietu wododziałowego Alp rozległą grupę górską, wypełniającą obszar między dolinami rzeki Durance (na zachodzie) oraz jej dopływów: Cerveyrette (na północy) i Guil (na południu). Dawniej przez przełęcz biegła jedynie górska ścieżka, która była wykorzystywana głównie przez lokalnych pasterzy. Z czasem jednak zaczęła być wykorzystywana dla podróżujących konno lub na mułach. Droga jezdna została zbudowana wybudowana tu dopiero pod koniec XIX wieku jako strategiczna przeprawa wojskowa i łączy ze sobą niewielkie miasto Briançon na północy z regionem Queyras na południu. Trasa bardzo często stanowi jeden z górskich etapów wyścigu kolarskiego Tour de France o czym przypomina wybudowany w 1989 roku punkt odpoczynkowy dla rowerzystów oraz niewielkie Muzeum Kolarskie (Musée du Tour de France.). W okresie zimowym przełęcz jest zamknięta dla ruchu kołowego.
Ciekawostki
- W w 1934 roku w siodle przełęczy ustawiono obelisk, upamiętniający 50-lecie budowy drogi;
- Tuż pod przełęczą, po jej północnej stronie, na wysokości 2290 metrów n.p.m. znajduje się jedno z tzw. Schronisk Napoleona (Refuge Napoléon), zbudowanych w 1858 roku na mocy testamentu Napoleona Bonaparte. Obiekt działa do dnia dzisiejszego, oferując kilka pokoi noclegowych i restaurację.