Parma to zabytkowe miasto w północnych Włoszech, położone w południowej części Niziny Padańskiej, nad rzeką Parmą (prawy dopływ Padu). Jego początki sięgają zamierzchłych czasów starożytnych, kiedy to Etruskowie założyli tu jedną ze swoich osad. W 183 roku p.n.e została ona podbita i zajęta przez Rzymian, którzy utworzyli tu swoją kolonię. Korzystne położenie w pobliżu skrzyżowania ważnych szlaków handlowych (Via Aemilia i Via Claudia) spowodowało, że bardzo szybko niewielka wioska rozrosła się w znaczący ośrodek handlowy, Po upadku Cesarstwa miasto było wielokrotnie najeżdżane i niszczone przez Ostrogotów. Na początku VI wieku Parma dostała się pod panowanie Bizancjum. Wtedy też zmieniono nazwę nawę miasta na Chrysopolis (Złote Miasto). W 774 roku miasto zostało najechane i zdobyte przez Franków i wcielone do ich cesarstwa. W 1248 Parmę bezskutecznie oblegały wojska cesarza Fryderyka II Hohenstaufa (1194-1250), a niespełna wiek później miasto zostało podporządkowane Mediolanowi. Korzystne położenie sprawiło, że w okresie średniowiecza przez stulecia Param pozostawała ważnym ośrodkiem regionu. W okresie tym powstało tu wiele okazałych zamków, wież obronnych oraz innych znamienitych budowli. W latach 1545-1859 Parma stanowiła stolicę utworzonego przez papieża Pawła III - Księstwa Parmy i Piacenzy. W czasie wojen napoleońskich zaś, miasto na krótki okres czasu czasu dostało się w ręce Francji. Ostatecznie w 1860 roku mieszkańcy Parmy zadecydowali o przyłączeniu się do nowo powstającego Królestwa Włoch.
Zwiedzanie
Serce Parmy stanowi niewielki Piazza Duomo, przy którym wznosi się majestatyczna średniowieczna romańska katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (Cattedrale di Santa Maria Assunta). Świątynia ta wzniesiona została w latach 1074-1178, a niespełna wiek później została rozbudowana o wysoką gotycką wieżę. W jej wnętrzu warto zwrócić uwagę na XII wieczną rzeźbę Benedetto Antelami oraz usytuowany na sklepieniu nawy głównej XVI wieczny fresk przedstawiający Wniebowzięcie autorstwa Antonio da Correggio. W bezpośrednim sąsiedztwie katedry znajduje się wysokie (czteropiętrowe) ośmioboczne baptysterium. Budowla ta wzniesiona została na przełomie XII i XIII wieku i stanowi udaną mieszankę stylu romańskiego z gotyckim. Fasadę baptysterium zdobią fryzy przedstawiające mityczne bestie (potwory morskie i centaura), a w jego wnętrzu uwagę przykuwa oświetlony manuskrypt w postaci XIII wiecznych scen biblijnych oraz rzeźby obrazujące pory roku. Co ciekawe w średniowieczu prace nad baptysterium musiały zostać przerwane, gdy zabrakło różowego marmuru z którego wznoszono budowlę podczas konfliktu Parmy z Weroną.
Pozostałe ważne zabytki Parmy to m.in. XVI wieczny Palazzo della Pilotta (obecnie siedziba Akademii Sztuk Pięknych i Muzeum Archeologicznego), barokowy Teatr Farnese, kościół św. Jana Ewangelisty, XIII wieczny Pałac Capitano del Popolo, powstały w miejscu dawnego zamku rodziny Sforza okazały Pałac Książęcy, XVI wieczna Bazylika di Santa Maria della Steccata, XIII wieczny Pałac Governatore oraz wybudowana na rozkaz księcia Alessandro Farnese w XVI wieku w pobliżu starych murów miejskich cytadela.
Ciekawostki
- Parma jest rodzinnym miastem dwóch wybitnych włoskich renesansowych malarzy: Antonio Allegri da Correggio (1489-1534) i Parmigianino (1503-1540);
- Żyzne gleby wokół rzeki Pad (i jej dopływów) oraz szczególny klimat, gdzie miękkie i ciepłe powietrze morskie miesza się z górskim, dały efekt w postaci dwóch głównych kulinarnych towarów eksportowych Parmy - szynki znanej jako Prosciutto di Parma oraz sera Parmigiano Reggiano (potocznie zwanego parmezanem);
