Melfi to niewielkie miasto w południowych Włoszech, położone pośród malowniczych wzgórz. Jednym z jego ciekawszych zabytków jest usytuowany w północnej części miasta monumentalny średniowieczny zamek obronny. Pierwsza warownia wzniesiona została tu już prawdopodobnie na początku XI wieku przez Normanów. Jej głównym zadaniem miała być kontrola pasa granicznego łączącego Kampanię z Apulią. W owym czasie była to jedna najpotężniejszych twierdz normańskich w Apulii. W drugiej połowie XI wieku murach zamku organizowane były liczne Synody podczas których gromadzili się tu przedstawiciele najwyższych władz duchowieństwa. Na jednym z takich spotkań ówczesny papież Mikołaj II oficjalnie uznał za księcia Apulii i Kalabrii, Roberta Guiscardę. W XIII wieku kiedy tereny te dostały się pod panowanie Szwabii, zamek stał się jedną z ulubionych rezydencji ówczesnego cesarza i króla Sycylii, Fryderyka II z dynastii Hohenstaufów. To właśnie tutaj w 1231 roku ustanowił on swoje wielkie dzieło ustawodawcze, znane jako Konstytucje z Melfi. Dokumenty te badały Królestwu Sycylii status monarchii absolutnej w której oprócz znacznej poprawy funkcjonowania administracji miało miejsce także pełne oddziele władzy świeckiej od duchownej. Jeszcze za panowania Fryderyka, a później Karola I Andegaweńskego miały miejsce liczne rozbudowy warowni. To właśnie wtedy powstały m.in. liczne imponujące wieże, które w praktycznie niezmienionej formie przetrwały do czasów dzisiejszych. Obecnie w pełni odrestaurowany zamek udostępniony jest dla zwiedzających. W jego murach znajduje się utworzone 1976 roku Narodowe Muzeum Archologiczne (Museo Archeologico Nazionale del Melfese).