Florianka to niewielka osada w południowo-wschodniej Polsce (województwo lubelskie), położona na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego, około 7 km w kierunku południowym od Zwierzyńca. Jej historia sięga pierwszej połowy XIX wieku, kiedy to wybudowano tu pierwsze budynki na potrzeby leśnictwa, m.in. leśniczówkę oraz dwie gajówki. Jakiś czas później w ich pobliżu powstał folwark, na który składały się budynki gospodarcze oraz budynek dworu (rządcówki). W drugiej połowie XIX wieku wzniesiono pierwsze murowane budynki gospodarcze, m.in. oborę, stodołę z maneżem, wozownię oraz budynki mieszkalne i gospodarcze dla służby. Rozbudowano także dwór (leśniczówkę) i urządzono przed nim okrągły podjazd otoczony drzewami. Wraz z dalszym rozwojem folwarku obok dworu i budynków gospodarczych założono sady i szkółkę ogrodniczą, przy której stanął murowany dom ogrodnika (prawdopodobnie pełniący rolę przechowalni), z przylegającą do niego szklarnią - oranżerią. Usytuowana w głębi lasu i z dala od miasta osada już w 1864 roku stała się jednym z miejsc koncentracji oddziałów partyzanckich i schronieniem dla powstańców ściganych przez wojsko i policję carską. Również w czasie II wojny światowej mieszkańcy Florianki z poświęceniem i oddaniem, narażając życie służyli pomocą żołnierzom podziemia. Po 1945 roku w skutek reformy rolnej, którą objęta została cała Ordynacja Zamojska Florianka przeszła w użytkowanie Nadleśnictwa Zwierzyniec. Do czasów obecnych z zabudowań dawnego folwarku przetrwały jedynie budynki gospodarcze: stajnia i stodoła z maneżem oraz dom ogrodnika Stary, przebudowany dwór zaś, przebudowano w wygodny, dwurodzinny budynek mieszkalny. Odnowiono również starą murowaną gajówkę i towarzyszący jej budynek gospodarczy. W sąsiadującej z nią drewnianej gajówce zamieszkiwanej przez szereg lat przez silnie związaną z losami Florianki rodzinę Szklarzy, powstała Izba Leśna z ekspozycją prezentującą historię i tradycję leśnictwa w Ordynacji Zamojskiej. Zwiedzając Floriankę warto także zwrócić uwagę na stare klony i jawory wzdłuż alei Zwierzynieckiej oraz potężny dąb szypułkowy "Florian". Przez Floriankę przebiegają trzy szlaki turystyczne: zielony im. Aleksandry Wachniewskiej, czerwony krawędziowy oraz żółty (rowerowy). Z uwagi na położenie osady na terenie parku narodowego, nie można się do niej dostać samochodem.
Legenda
Florianka swoją nazwę zawdzięcza żyjącemu na początku XIV wieku Florianowi Szaremu, legendarnemu protoplaście rodu Zamoyskich. Według miejscowej legendy to właśnie tutaj został zraniony w czasie polowania na tury przez niedźwiedzia. Po nierównej walce zwierzę dotkliwie zraniło Floriana, jednak gdy zjawiła się odsiecz zrezygnowało z dalszej walki i uciekło. Rannego Floriana zabrano do obozu, gdzie pod dębem siostra Janka opatrzyła mu rany. Od tego czasu miejsce to nazwano Florianką, a dąb otrzymał imię "Florian". Pomnikowy dąb Florian, ma 30 metrów wysokości, a obwód jego pnia wynosi 7,4 metra. Jego wiek szacuje się na około 400 lat. W 1593 roku włość szczebrzeszyńska wraz z Florianką została własnością rodu Zamoyskich.
