Werona to zabytkowe miasto w północno-wschodnich Włoszech, położone nad rzeką Adyga, u podnóża Alp Weneckich. Jego początki sięgają zamierzchłych czasów prehistorycznych, kiedy to na okolicznym wzgórzu (góra Świętego Piotra) znajdowała się celtycka osada. W 89 roku p.n.e. została ona podbita i zajęta przez Rzymian, którzy utworzyli tu jedną ze swoich kolonii. Korzystne położenie czterech ważnych szlaków handlowych (Via Gallica, Via Claudia Augusta, Vicum Veronensium i Via Postumia) spowodowało, że bardzo szybko niewielka wioska rozrosła się w znaczący ośrodek handlowy. W owym czasie miasto otoczone zostało potężnym pierścieniem murów obronnych, których pozostałości przetrwały do czasów obecnych. W III wieku n.e. Werona wykorzystywana była jako baza wypadowa dla wojsk walczących z barbarzyńcami. Po upadku Cesarstwa miasto wielokrotnie zmieniało swoich właścicieli. Władali nim kolejno Wizygoci, Ostrogoci i Longobardowie. Ci ostatni zostali pobici w Weronie w 774 roku przez wojska Karola Wielkiego (742-814). Pod koniec XIV wieku Werona weszła w skład terytoriów zarządzanych prze rody Visconti i Carraresi, a na początku XV wieku miasto dostało się pod panowanie Republiki Weneckiej pod rządami której pozostawało przez cztery następne stulecia. W pierwszej połowie XVII wieku Werona została nawiedzona przez epidemię dżumy, która zdziesiątkowała populację miasta. W 1796 roku miasto zostało zdobyte i zajęte przez wojska Napoleona, a po kongresie wiedeńskim jaki odbył się w 1815 roku Werona dostała się pod panowanie Austrii. Sytuacja ta trwała aż do 1866 roku kiedy to miasto stało się częścią nowo utworzonego Królestwa Włoch. Obecnie Werona to jeden z największych i najbogatszych ośrodków północnych Włoch, który z uwagi na swoją wielowiekową bogatą historię, liczne zabytki oraz rozmaite festiwale każdego roku jest odwiedzany przez setki tysięcy turystów z całego świata.
Zwiedzanie
Większość zabytków Werony rozlokowane jest w obrębie starego miasta, które rozłożone jest w malowniczym zakolu rzeki Adygi. Jego serce stanowi otoczony okazałymi kamienicami i pałacami charakterystyczny podłużny Plac Ziołowy (Piazza delle Erbe). W jego centralnym punkcie wznosi się okazała fontanna Madonna Verona, którą wybudowano w miejscu starożytnej rzymskiej studni. Ponadto znajduje się tu także trybuna (Capitello), XVI wieczna kolumna św. Marka zwieńczona weneckim lwem oraz pręgierz do którego w XVI wieku przywiązywano skazańców i obrzucano m.in. zgniłymi owocami. Jedną z pierzei placu zdobi okazały późnorenesansowy Palazzo Maffei. Rezydencja ta wzniesiona została w latach 1629-1668. Kolejnym cennym zabytkiem Werony jest usytuowany przy rozległy placu Piazza Bra okazały amfiteatr rzymski - Arena di Verona. Budowla ta wzniesiona została w I wieku p.n.e. i obecnie stanowi jeden z najlepiej zachowanych i największych tego typu zabytków we Włoszech. Wielością ustępuje jedynie rzymskiemu Koloseum i amfiteatrowi w Kampanii. Obecnie Arena wykorzystywana jest w trakcie festiwalu operowego, a także licznych koncertów. Widownia mieści przeszło 20 tysięcy widzów. Pozostałe ważne zabytki Werony to m.in. XII wieczna romańska katedra Wniebowzięcia NMP (Cattedrale di Santa Maria Matricolare), romańska Bazylika św. Zenona (Basilica di San Zeno), usytuowany przy Piazza dei Signori budynek ratusza miejskiego (Palazzo del Comune), pozostałości dwóch bram rzymskich (Borsari, Leoni), uznawany jest za miejsce pochówku Julii z dramatu Szekspir kościół San Francesco al Corso, usytuowany nad brzegiem rzeki XIV wieczny zamek władców Werony - Castel Vecchio, spinający brzegi rzeki kamienny most Most Pietra, wybudowany w latach 1290-1481 kościół św. Anastazji (największa świątynia w mieście), pozostałości obwarowań miejskich oraz wiele bogato zdobionych renesansowych pałaców i kamienic. W 2010 roku zabytkowe centrum Werony zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Romeo i Julia
Werona rozsławiona została przez Williama Szekspira (1564-1616), który wykorzystał miasto jako tło do jednej ze swoich powieści zatytułowanej Romeo i Julia. Opowiada ona historię tragicznej miłości dwojga młodych ludzi, którzy stali się wzorcami romantycznych kochanków. Przy ulicy Via Cappello 23 znajduje się okazała XIV wieczna kamienica Capulettich, potężnej werońskiej rodziny, do której należała Julia. Miejsce to zawsze jest tłumnie odwiedzane przez turystów pragnących zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie na tle słynnego balkonu Julii, lub dotknąć jej pomnika z brązu co rzekomo ma przynieść szczęście w miłości. Co ciekawe Szekspir nigdy osobiście nie odwiedził Werony, ale dobrze ją poznał czytając pisma Luigiego da Porto, Masuccia Saletarnitana i Mattea Bandella.
