Locronan to niewielkie ale niezwykle urokliwe miasteczko w zachodniej Francji, położone na Półwyspie Bretońskim na niewielkim wzniesieniu w pobliżu wybrzeża. Jak wykazały badania archeologiczne miejsce to zamieszkane był już w czasach epoki brązu. W starożytności miasteczko znajdowało się na skrzyżowaniu dwóch rzymskich dróg. W zapiskach historycznych pierwsze wzmianki o Locronan znaleźć można w dokumentach pochodzących z 1031 roku. Wtedy to istniała tu drewniana kaplica należąca do mnichów z pobliskiego opactwa benedyktyńskiego w Quimperlé. W 1505 roku Locronan otrzymało prawa miejskie od ówczesnej księżny Bretanii, Annay Bretońskiej (1477-1514), która przybyła tu z pielgrzymką. W średniowieczu mieszkańcy miasteczka bogacili się na produkcji i sprzedaży płótna do produkcji żagli. Na początku XX wieku ówczesny mer Locronan Charles Daniélou (1878-1953) wniósł protest przeciwko wyburzaniu historycznych budynków oraz wytyczaniu nowych, prostych dróg w zabytkowych miasteczkach, czego domagali się ówcześni automobiliści, co wymagało wyburzania starych zabudowań. Za przykład podawał właśnie Locronan gdzie, jak mówił "wszystkie domy pochodzą z XVII wieku, wraz z katedrą stanowią cud sztuki architektonicznej". Ostatecznie ustawa pozwalająca na objęcie ochroną budowli historycznych, za zgodą ich właścicieli, została przyjęta pod koniec 1913 roku. uchroniło to wiele zabytków od zniszczenia a także pozwoliło na uzyskanie subwencji na remonty. Obecnie Locronan zamieszkuje niespełna 800 osób. W sezonie letnim miasteczko zawsze jest tłumnie oblegane przez turystów. Locronan przynależy do stowarzyszenia Petites Cités de Caracter skupiającego małe miasteczka "z charakterem" na terenie Francji.
Zwiedzanie
Locronan uznawane jest za jedno z najpiękniejszych małych miasteczek we Francji. Jego serce stanowi rozległy brukowany plac (Place de l'Eglise) w którego centrum znajduje się ozdobna studnia (niegdyś było to jedynie źródło wody pitnej w mieście). Jeden z jego boków zamyka bryła okazałego Kościoła św. Ronana (Église Saint-Ronan). Wzniesiony został w latach 1430-1480 przez hrabiów Nevet w miejscu drewnianej kaplicy należącej do opactwa benedyktyńskiego w Quimperlé. Kościół ma 43 metry długości a jego charakterystycznym elementem jest wysoka dzwonnica. We wnętrzu warto zwrócić na bogato zdobiony ołtarz główny oraz XVII-wieczną ambonę. Przy kościele znajduje się dobudowana w 1530 roku kaplica z grobowcem w którym złożone są szczątki patrona kościoła św. Ronana. Był to żyjący w VI wieku n.e. irlandzki mnich, który przybył w te rejony by ewangelizować mieszkańców Bretanii. Samo miasteczko to sieć krętych i wąskich uliczek które otoczone są przez charakterystyczne wykonane z ciemnego granitu niskie domy. Większość z nich pochodzi z XVII lub XVIII wieku. Przebywając w Locronan mamy wrażenie jakby czas się tu zatrzymał. W rejonie miasteczka natrafić można na kilka malowniczych kapliczek (Chapelle Notre-Dame de Bonne Nouvelle, Chapelle ar Sonj czy Chapelle De Saint Thelau).
Ciekawostki
- Locronan kilkukrotnie wykorzystywane było jak plan filmowy. Kręcono tu m.in. sceny do Tess w reżyserii Romana Polańskiego.
