Choroszcz to niewielka miejscowość w północno-wschodniej Polsce, położona nad rzeką Horodnianką (prawy dopływ Narwi). Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowany na obrzeżach miasteczka (przy ulicy Pałacowej 2) imponujący późnobarokowy pałac rodziny Branickich. Jego początki sięgają drugiej dekady XVIII wieku, kiedy to na polecenie Jana Klemensa Branickiego wzniesiona została tu pierwsza rezydencja. Wkrótce potem w skutek zawilgocenia budynek został rozebrany do fundamentów i odbudowany w tym samym kształcie. W XIX rezydencja poddana została gruntownej przebudowie po której uzyskała swój obecny kształt. W czasach mecenatu Branickich pałac pełnił funkcję letniej rezydencji rodu. Braniccy przyjmowali tu wielu znakomitych gości, w tym m.in. samego króla Augusta III.. W czasie I wojny światowej w wyniku działań zbrojnych pałac został doszczętnie strawiony przez pożar. Jakiś czas później zaniedbana i zniszczona budowla popada w całkowitą ruinę i w latach trzydziestych została rozebrana. Odbudowa pałacu przeprowadzona została dopiero po II wojnie światowej w latach 1962-1973. Po zakończeniu prac budowlanych obiekt przekazano Muzeum Okręgowemu w Białymstoku. Obecnie w budowli mieści się Muzeum Wnętrz Pałacowych w którym obejrzeć można m.in. liczne eksponaty i dokumenty związane z historią pałacu i jego właścicieli, oraz meble i wyroby rzemiosła artystycznego z XVIII i XIX wieku. Pałac położony jest na sztucznej wyspie, którą otaczają kanały wzorowane na kanałach wersalskich. Po wschodniej stronie pałacu zachowany jest dawny pawilon gościnny, użytkowany obecnie jako budynek mieszkalny. Całość zaś otoczona jest malowniczym parkiem krajobrazowym rozplanowany przypuszczalnie przez francuskiego architekta Piotra Ricaud de Tirregaile podobnie do ogrodów w Vaux-le-Vicomte i w Wersalu, z krzyżującymi się kanałami i gwiaździstymi alejami. Jest to jedyne tego typu założenie parkowe w Polsce.
