Wistman’s Wood to niezwykły dębowy las w południowo-zachodniej Anglii (hrabstwo Devon), położony we wschodniej części Półwyspu Kornwalijskiego w dolinie rzeki West Dart w pobliżu miasteczka Two Bridges. Zajmuje powierzchnię zaledwie około 3,5 hektarów, ale przyciąga rzesze miłośników przyrody charakterystycznymi powykręcanymi drzewami, nasuwającymi na myśl magiczne lasy z książek fantasy czy Gwiezdnych Wojen. Wistman’s Wood w zapiskach historycznych pojawia się w dokumentach pochodzących sprzed setek lat. Stanowi prawdopodobnie pozostałość po starym lesie, który pokrywał większość terenów Dartmoor około 9 tysięcy lat temu. Obecnie jednak najstarsze drzewa liczą sobie około 400-500 lat i wywodzą się ze zdegenerowanych dębów, które przetrwały dwa wieki bardzo surowego klimatu. Drzewa urosły nieco dopiero w połowie XIX wieku, a podwoiły swoją wysokość w kolejnym stuleciu. Najwyższe z nich mierzy dziś około 12 metrów, a średnia dla lasu to około 7 metrów. Dodatkowo pod koniec XX wieku zaczęły wyrastać nowe drzewa, podwajając powierzchnię lasu. Powstało wiele teorii dotyczących pochodzenia nazwy tego nietypowego miejsca. Jedna z nich sugeruje, że jest to wariacja nazwy Wood of the Wisemen, Lasu Mędrców, świętego miejsca druidów, którzy niegdyś odprawiali tutaj swoje pogańskie obrzędy. Mimo, że oni sami już dawno zniknęli, a las się zasadniczo zmienił się od tego czasu, wciąż widać po nich pozostałości w postaci zagadkowych skalnych kręgów, a pod głazami wiją się żmije, które były ważnym symbolem dla druidów. Inna teoria głosi, że nazwa pochodzi od słowa "wisht", które w lokalnym dialekcie oznacza upiorny, nawiedzony, tajemniczy czy też niepokojący. Niektórzy łączą też z lasem legendę o Dzikim Gonie - tym samym, który wspominany jest w książkach Andrzeja Sapkowskiego i który dał podtytuł trzeciej części gry Wiedźmin.
