Nossen to niewielka miejscowość we wschodnich Niemczech, położona w dolinie rzeki Freiberger Mulde, około 30 km w kierunku zachodnim od Drezna. Jednym z ciekawszych zabytków są tu usytuowane w pobliżu zachodnich rubieży miasteczka pozostałości Klasztoru Cystersów Altzella. Jego początki sięgają drugiej połowy XII wieku, kiedy to staraniem margrabiego Miśni Ottona Bogatego cesarz Fryderyk Barbarossa (1122-1190) wyraził zgodę na budowę klasztoru. Pierwsi cystersi przyjechali tu w 1175 roku a jeszcze w tym samym wieku miała miejsce uroczysta konsekracja kościoła klasztornego. W zamierzeniu fundatora klasztor miał być nekropolą dla członków rodu Wettinów. Tutaj więc w latach 1190-1381 chowano m.in. margrabiów pobliskiej Miśni. W owym czasie klasztor dynamicznie się rozwijał i z czasem stał się jednym z najpotężniejszych domów zakonnych w Rzeszy. W okresie największego rozkwitu mieszkało tu stale 250 mnichów. Klasztor szczycił się bogatą w manuskrypty i rękopisy biblioteką a jego uczniowie współuczestniczyli w tworzeniu uniwersytetów w Pradze i Lipsku. Podczas reformacji, w 1540 roku klasztor został rozwiązany, a jego dobra zsekularyzowano. Bibliotekę przejął uniwersytet lipski. Wkrótce potem zaniedbane zabudowania klasztorne zostały częściowo rozebrane, a pozyskany budulec posłużył na budowę kościoła i zamku w pobliskim Nossen. W 1676 roku książę elektor saski Jan Jerzy II Wettyn (1613-1680) zlecił ekshumację pochowanych tu wcześniej margrabiów Miśni i wzniesienie na terenie dawnego klasztoru mauzoleum, w którym miano złożyć ich szczątki. Jego budowa zakończona została dopiero na początku XIX stulecia. Wtedy też na terenie klasztoru założono park krajobrazowy. Obecnie mauzoleum Wettinów wraz pozostałościami zabudowań klasztornych i parkiem udostępnione są dla zwiedzających. w dawnym domu konwersów urządzono lapidarium z zabytkami z czasu cystersów oraz wystawę rękopisów z dawnej biblioteki klasztornej.