Użhorod to miasto w zachodniej części Ukrainy, położone nad rzeką Uż w pobliżu słowackiej granicy. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowany w samym sercu miasta na malowniczym wzgórzu średniowieczny zamek. Jego początki sięgają IX stulecia, kiedy to wzniesione zostały tu pierwsze drewniane umocnienia. Wtedy to okoliczne tereny znajdowały się pod panowaniem słowiańskiego plemienia Białych Chorwatów. Na przełomie X i XI Użhorod został podbity i zajęty przez Węgrów po czym włączony wraz z całym Zakarpaciem włączony do ich królestwa. Wkrótce potem w miejscu drewnianych umocnień powstała kamienna twierdza, która stała się centrum administracyjnym jednego z najstarszych węgierskich komitatów - Komitatu Ung. W 1241 zamek został najechany przez Tatarów i doszczętnie splądrowany. Wkrótce potem przystąpiono do odbudowy warowni, która w 1317 została ponownie złupiona przez Tatarów. Zniszczona budowla została przejęta przez członków możnej rodziny Drugethów. W czasie ich rządów zamek był wielokrotnie przebudowywany i powiększany. Swój obecny kształt twierdza uzyskała w XV wieku, a widoczne dziś fortyfikacje powstały w 1598 roku. Obecnie w obiekcie mieści się Zakarpackie Muzeum Krajoznawcze, w którym zgromadzono blisko 14 tysięcy różnego rodzaju historycznych eksponatów.
Legenda
Z użohordzkim zamkiem związana jest jedna z miejscowych legend, która mówi, że w księżycowe noce w komnatach warowni pojawia się zjawa. O snującej się po korytarzach przezroczystej postaci kobiety w bieli niejednokrotnie wspominała nocna straż. Podobno jest to duch córki jednego z komendantów zamku. Niegdyś, w casie jednego z oblężeń dziewczyna wydała wrogowi tajemnicę zamkowych podziemi, którymi można było bez problemu dostać się do twierdzy. Dowiedziawszy się o zdradzie, rozgniewany ojciec rozkazał zamurować dziewczynę żywcem w jednej ze ścian zamku. Od tej pory nieszczęśliwa kilka razy do roku wychodzi ze swojego więzienia i do rana krąży po zamku.