Grotta di Ispinigoli to jaskinia krasowa we Włoszech, położona we wschodniej części wyspy Sardynii na terenie Parku Narodowego Gennargentu. Odkryta została w XIX wieku przez pasterzy, a dokładnie zbadano ją dopiero w połowie XX stulecia. W czasie eksploracji groty odkryto ludzkie szczątki oraz różnego rodzaju starożytne ozdoby jak np. pierścionki czy naszyjniki. Przypuszcza się, że miejsce to mogło służyć Fenicjanom jako miejsce kultu gdzie składano ofiary Bogom. Liczne znaleziska można obejrzeć w Muzeum Archeologicznym w pobliskim Dorgali. Od 1974 roku grota udostępniona jest dla zwiedzających. Jaskinia charakteryzuje się niezwykle bogatą szatą naciekową w postaci licznych stalaktytów, stalagmitów, draperii czy stalagnatów. Na szczególną uwagę zasługuje przeszło 38 metrowa kolumna uznawana za jeden z największych na świecie stalagnatów. Szacuje się, że całkowita długość korytarzy jaskini wynosi około 12 km. Jej wnętrze jest poprzecinane licznymi podziemnymi rzekami i strumieniami. Natrafić tu można także na duży lej noszący nazwę Abisso delle Vergini, który prowadzi do długiej siatki tuneli jaskini (dostępny jest on tylko dla grotołazów). Wewnątrz jaskini panuje stała temperatura wynosząca około 15 °C.