Pałac w Pławniowicach

Pławniowice to niewielka miejscowość w południowej Polsce (województwo Śląskie), położona nad południowym brzegiem Jeziora Pławniowickiego. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowany nad brzegiem Kanału Gliwickiego malowniczy zespół pałacowo-parkowy nazywany także często jako Pałacem Ballestremów. Rezydencja wzniesiona została w latach 1882-1885 na polecenie ówczesnego właściciela okolicznych włości Franciszeka II Ballestrema. Głównym projektantem budowli został znany mistrz budowlany Konstantyn Heidenreich z Kopic k. Grodkowa. Całkowity koszt budowy całego założenia wyniósł około 386 tysięcy ówczesnych marek. W rękach rodziny Ballestremów posiadłość pozostawała aż do końca II wojny światowej. Pod koniec wojny obiekt zajęty został przez Armię Czerwoną i zaadoptowany na sztab radzieckiego dowódcy wojskowego i marszałka Związku Radzieckiego Iwana Koniewa (1899-1983). Po wojnie, zdewastowana i splądrowana budowla zaadoptowana została częściowo na klasztor. Ponadto przez jakiś czas funkcjonował tu PGR (Państwowe gospodarstwo rolne). Gruntowny remont przeprowadzony został w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Rekonstrukcję przeprowadzono z wielką dokładnością i niesamowitą troską o szczegóły. O drobiazgowości dokonanego remontu świadczyć może chociażby to, że szyby w oknach pałacowych składają się z malutkich szkiełek łączonych ze sobą spoinami ołowianymi, jakie były stosowane przy konstruowaniu witraży. Na cały kompleks pałacowo-parkowy składają się m.in.: pałac z kaplicą, zabudowania folwarczne oraz oficyna ze stajnią i wozownią. Całość otacza malowniczy park krajobrazowy. Niegdyś część reprezentacyjną pałacu stanowiła fasada środkowa, z poprzedzającą ją fontanną i umieszczonym na wysokości piętra, pochodzącym z 1620 roku, hrabiowskim herbem rodziny Ballestremów. Pałac jest budowlą trójskrzydłową i prezentuje styl neomanieryzmu niderlandzkiego oraz romantyzmu eklektycznego. W odróżnieniu od innych rezydencji tego okresu, nie posiada tzw. kostiumu francuskiego, lecz zupełnie nową konwencję stylową, tzw. styl północnoniemiecki, wykształcony po wojnie francusko-pruskiej. Budowla posiada dwie kondygnacje i wzniesiona została na U. Całość przykryta została wysokimi czterospadowymi dachami. Dachy rezydencji zdobią liczne wieże i wieżyczki, iglice, pinakle oraz lukarny.