Oleśnica to miasto w południowo-zachodniej Polsce, położone na lewym brzegu rzeki Oleśnicy (prawy dopływ Widawy), w aglomeracji wrocławskiej. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowany w samym sercu miasta (w pobliżu rynku) renesansowy zamek. Jego początki sięgają pierwszej połowy XIII wieku, kiedy to z rozkazu księcia Konrada I Oleśnickiego (1292-1366) wzniesiona została tu pierwsza gotycka warownia. W zapiskach historycznych pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z dokumentów datowany na 1292 rok. Wtedy to budowla należała do Piastów Oleśnickich. W kolejnych wiekach warownia była kilkukrotnie powiększana i modernizowana a swój obecny renesansowy kształt uzyskała w czasie ostatniej większej przebudowy jaka miała miejsce w latach 1542-1561. Przy rozbudowie zaangażowani byli śląscy architekci Bernard Niuron i Kasper Cuneo, który był prawdopodobnie autorem barbakanu oraz rzeźbionej bramy. W 1616 roku zamek został połączony z galerią z kościołem. Całość zaś, ozdobiono dekoracjami sgraffitowymi oraz renesansowymi portalami i stropami. Dodatkowym elementem obrony był zespół fortyfikacji bastionowej zbudowany w stylu włoskim. Do fosy otaczającej zamek dochodziły mury obronne miasta. W owym czasie posiadłością zarządzali członkowie szlacheckiego rodu Podiebradów a po jego wygaśnięciu zamek przejęli Wirtembergowie. W XIX stuleciu zaniedbany zamek zaczął stopniowo popadać w ruinę. Prace konserwatorskie przeprowadzili nowi właściciele - Hohenzollernowie, którzy zarządzali majątkiem aż do końca II wojny światowej. Po wojnie w murach rezydencji utworzono oddział radzieckiego Międzynarodowego Czerwonego Krzyża a później funkcjonowało tu Technikum Budowlane i Centralna Szkoła Instruktorów Zuchowych ZHP. Gruntowna renowacja obiektu została przeprowadzona dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku. Obecnie gruntownie odrestaurowany zamek udostępniony jest dla zwiedzających.