Caltabellotta to niewielka miejscowość we Włoszech, położone w południowo-zachodniej części Sycylii. Jej początki sięgają czasów starożytnych, kiedy to założona została tu osada zwana Triocala. W 99 roku p.n.e. została ona podbita i zajęta przez Rzymian, a po upadku Cesarstwa dostała się pod panowanie Bizancjum. W kolejnych stuleciach miasto było wielokrotnie najeżdżane przez Arabów, ostatecznie jednak w 1090 roku zostało podbite i zajęte przez Normanów. W 1302 roku w Caltabellotta podpisany został traktat pokojowy w wojnie o Sycylię między monarchą wyspy Fryderykiem II (1296-1337) z dynastii aragońskiej a Andegawenami z Karolem II Kulawym (1285-1309). Rolę mediatora odegrał w negocjacjach Karol de Valois (1270-1325), tytularny cesarz Konstantynopola, który planował uderzenie na Bizancjum dla przywrócenia Cesarstwa Łacińskiego i dążył do zaangażowania sił obu zwaśnionych stron w swą zamorską ekspedycję. Traktat usankcjonował władzę Fryderyka II na wyspie, przyznając mu kompromisowy tytuł "króla Trinacrii", jak zwano Sycylię od jej trójgraniastego kształtu. Przewidywał jednak, że po śmierci Fryderyka II wyspiarskie królestwo powróci pod berło Andegawenów. Obecnie Caltabellotta to typowe senne prowincjonalne sycylijskie miasteczko. Słynie głownie z przepięknych widoków oraz majestatycznej skały górującej nad miastem zwanej Monte Castello (950 metrów n.p.m.). Na jej szczycie znajdują się ruiny wzniesionego w stylu normandzkim zamku. To właśnie w jego murach w 1302 roku podpisany traktat pokojowy w wojnie o Sycylię między monarchą wyspy Fryderykiem II a Andegawenami. Pozostałe ważne zabytki Caltabellotta to m.in. wzniesiona przez Normanów w XI wieku Bazylika Katedralna Najświętszej Marii Panny (Basilica cattedrale di Maria Santissima Assunta), nekropolia Sicana, kościół św. Augustyna (Chiesa di Sant'Agostino) oraz kościół św. Wawrzyńca (Chiesa di San Lorenzo).
