Konzentrationslager Bergen-Belsen to niemiecki obóz koncentracyjny, położony w północnych Niemczech w pobliżu niewielkiej miejscowości Bergen mniej więcej w połowie drogo z Soltau do Celle. Założony został w pierwszej połowie 1940 jako obóz dla jeńców wojennych. Po zajęciu Belgii i Francji przez armię niemiecką przetrzymano tu blisko 600 jeńców wojennych z tych państw. Po ataku Niemiec na Związek Radziecki w 1941 roku umieszczono tu także około 21 tysięcy jeńców sowieckich. Większość z nich była przetrzymywana pod gołym niebem, dlatego też w czasie pierwszej zimy przeszło połowa z nich zmarła na skutek zimna i głodu, a także epidemii tyfusu plamistego. W 1943 roku część terenu została przekształcona w obóz koncentracyjny gdzie uśmiercano żydów niezdolnych do pracy. Latem 1944 roku przetransportowano tu Polski z Oświęcimia. Osadzeni, których nie zgładzono umierali na skutek chorób lub wycieńczenia. Wielu z nich zabił osobiście komendant Josef Kramer, zwany "bestią z Belsen". Jedną z ofiar obozu była młodziutka 15 letnia żydówka Anna Frank, której pamiętnik przetłumaczono po wojnie na kilkadziesiąt języków, a także przeniesiono ekran. Wcześniej w obozie zginęła jej matka i siostra. Anne Frank zmarła na tyfus w lutym 1945, krótko przed wyzwoleniem obozu Bergen-Belsen przez Brytyjczyków. Obóz wyzwolony został w kwietniu 1945 roku przez 63 Pułk Artylerii Przeciwpancernej ppłk. Richarda Taylora z brytyjskiej 11 Dywizji Pancernej. Niemcy, wiedząc o zbliżającym się froncie, próbowali ukryć ślady masowej zbrodni. Mimo to oczom wyzwolicieli ukazał się widok 13 tysięcy niepogrzebanych ciał których nie zdążono poddać kremacji. Wtedy tez Alianci nakręcili wstrząsający film o obozie, który wyświetlano później w wielu krajach, a także zmuszano do jego oglądania Niemców. Mimo wielkich wysiłków, aby uratować tych, którzy przeżyli gehennę obozu, do do końca czerwca 1945 roku zmarło jeszcze przeszło 12 tysięcy osób. Ich tragiczny stan zdrowia uniemożliwiał leczenie. Wojny nie przetrwały praktycznie żadne obozowe baraki. Do czasów obecnych zachowały się tu jedynie masowe groby, kilka pomników, obelisk oraz drewniany krzyż wzniesiony przez polskich więźniów w 1945 roku.
