Kolegiata w Kartuzach

Kartuzy to niewielkie miasto w północnej Polsce, położone nad czterema jeziorami (Karczemne, Klasztorne Duże, Klasztorne Małe i Mielenko) zwanymi potocznie kartuskimi. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowana nad brzegiem jednego z jezior okazała Kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Klasztor o pięknej nazwie "Raj Maryi" był miejscem życia zakonnego kartuzów, a jego perłą jest kościół będący świadectwem wiary założycieli. Świątynia wybudowana została w latach 1383-1405, a swój obecny barokowy kształt uzyskała w czasie ostatniej większej przebudowy jaka miała miejsce w pierwszej połowie XVIII stulecia. Jednym z najcenniejszych elementów wyposażenia kolegiaty jest znajdujący się w Złotej Kaplicy wykonany w 1444 roku w gdańskim warsztacie gotycki ołtarz, który w formie tryptyku, do 1639 roku był ołtarzem głównym. Do dziś zachowała się jedynie jego środkowa część. W nastawie ołtarza umieszczonych jest symetrycznie osiem figur, a w jego centrum, pod późnogotyckim baldachimem, na podniesionym tronie siedzą Chrystus i Maryja. Na prawo od nich, na niewysokich postumentach stoją św. Jan Chrzciciel, św. Jan Ewangelista i św. Jerzy. Wewnątrz świątyni warto także zwrócić uwagę na ołtarze boczne ("Wieczerzy Pańskiej", "Wszystkich Świętych", "Trzech Króli" i "Bożego Narodzenia"), oraz usytuowane w przedniej części nawy, przy północnej i południowej ścianie kościoła kunsztownie zdobione barokowe stalle. Na przeciwległej względem prezbiterium ścianie kościoła znajduje się XVII wieczna późnorenesansowa, empora z bogato zdobioną, symetryczną, jedenastopolową balustradą. Interesującym elementem wyposażenia jest także przenośna, bogato zdobiona, drewniana chrzcielnica. Oprócz kościoła z całego założenia klasztornego zachowały się także erem, refektarz, studnia oraz niektóre zabudowania gospodarcze.