Beniaminów to niewielka miejscowość w centralnej Polsce, położona w pobliżu Zalewu Zegrzyńskiego, około 25 km od centrum Warszawy. Na jej terenie do czasów obecnych zachowały się pozostałości dawnego fortu. Obiekt ta wybudowany został przez Rosjan na przełomie XIX i XX wieku, jako fort łączący Twierdzę Zegrze z Twierdzą Warszawa. Prace budowlane najprawdopodobniej rozpoczęto w 1904 roku, a głównym projektantem fortu, jak też i fortu Dębe, został generał inżynier Wieliczko. W wyniku reformy z 1909 roku zaprzestano dalszych prac budowlanych i obiekt nigdy nie został ukończony. Fort zbudowany został na planie nieregularnego pięcioboku z jednym, wysokim wałem ziemnym. Otacza go głęboka, sucha fosa, broniona przez trzy kaponiery, połączone z wnętrzem fortu poternami. W szyi budowli wzniesiono potężne, betonowe koszary dla załogi oraz kaponierę szyjową. Koszary łączyła z placami broni główna poterna. Ponadto na barkach fortu znajdowały się dwa tradytory z półwieżami obserwacyjnymi. Fort Beniaminów położony jest na linii Warszawa-Zegrze (około 6 km od Zegrza). Miał bronić tej linii razem z czterema innymi fortami. Dwa z nich: Wawer i Kawęczyn, zostały wzniesione w latach 1892-1893 w ramach Twierdzy Warszawa. Natomiast pozostałe dwa forty w Pustelnikach i Maciołkach nigdy nie doczekały się realizacji. W czasie I wojny światowej obiekt został zajęty przez Niemców praktycznie bez walki, a podczas wojny polsko-bolszewickiej jaka stoczona została w 1920 roku fort był obsadzony przez polskie legiony. 16 sierpnia Rosjanie próbowali go zdobyć, lecz się to im nie udało. W czasie II wojny światowej Niemcy ponownie zajęli fort i umocnili linię Warszawa-Zegrze. W Beniaminowie powstał obóz dla jeńców radzieckich (Stalag 368). Ostatecznie pod koniec wojny fort został zniszczony przez wojska radzieckie i do czasów obecnych pozostaje w ruinie. Dziś obiekt stanowi własność prywatną firmy, która zajmuje się organizacją na jego terenie różnorakich imprez.
