La Roque-d'Anthéron to niewielka miejscowość w południowo-wschodniej Francji, położona w dolinie rzeki Durance (lewy dopływ Rodanu). Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowane przy wschodnich rubieżach miasteczka Opactwo Silvacane (Abbaye de Silvacane). Założone zostało w 1144 roku przez przybyłych tu z Opactwa Morimond członków monastycznego zakonu Cystersów. Pierwszy kościół wybudowano tu już w 1175 roku za wstawiennictwem księcia Bertranda Baux (1137-1181). Oprócz życia zakonnego Cystersi zajmowali się także produkcją wina oraz oliwy. Zgodnie z regułą zakonu posiadali też miejsce noclegowe dla wędrowców i pątników. W owym czasie Opactwo Silvacane wraz z klasztorami Sénanque i Thoronet zaliczane było do tzw. Trzech Sióstr Prowansji (trois sœurs provençales), co świadczyło to o wielkim wpływie Cystersów na terenie Prowansji. Dynamiczny rozwój klasztoru trwał do XIII stulecia, kiedy to w wyniku konfliktu z Benedyktynami z Opactwa Montmajour nastąpił czas regresji. Całości zniszczenia dopełniła powódź jaka nawiedziła La Roque-d'Anthéron w 1440 roku. Jeszcze w tym samym wieku świątynia została odbudowana i przyłączona do kapituły katedry Saint-Sauveur w Aix-en-Provence. W XVI wieku nastąpiła kasacja klasztoru i przekształcenie go w kościół parafialny La Roque-d'Anthéron. W kolejnych wiekach świątynia była kilkukrotnie niszczona, m.in. podczas wojen religijnych jakie toczone były we Francji w latach 1562-1598 czy w czasie Rewolucji Francuskiej (1789-1799). Obecnie gruntownie odrestaurowany kościół udostępniony jest dla zwiedzających.