Kopiec Chwały (Kurhan Chwały) to monumentalny pomnik na Białorusi, położony około 27 km w kierunku północno-wschodnim od centrum Mińska. Kopiec wzniesiony został w 1969 roku w 25. rocznicę wyzwolenia Białorusi w operacji Bagration zwanej także Białoruską Strategiczną Operacją Ofensywną jaka przeprowadzona została w 1944 roku. Jej głównym celem miało być oswobodzenie Białoruskiej SRR z okupującą ją sił niemieckich. Po tej batalii niemiecka armia już nigdy nie odzyskała swojej siły i ducha walki. Straty w tej operacji porównywalne są ze stratami w czasie bitwy stalingradzkiej, blisko czwarta część sił niemieckich z całego frontu wschodniego została zniszczona. Pomnik upamiętnia żołnierzy radzieckich, którzy walczyli i ginęli za ojczyznę w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej (tak określana bywa często przez obywateli byłego ZSSR II wojna światowa i obejmuje okres od 1941 do 1945 roku). Głównym inicjatorem budowy kopca był sowiecki działacz partyjny i państwowy Stanisław Antonowicz Piłatowicz (ambasador ZSSR w Polsce w latach 1971-1978). U podnóża monumentu znajduje się niewielka ekspozycja broni pancernej, obejmująca sowiecki sprzęt pancerny (m.in. czołgi i armaty) jakie używane były podczas wojny.
