Westerbork to dawny niemiecki obóz przejściowy w północno-wschodniej Holandii, położony kolka kilometrów na południe od Assen. Placówka założona została w 1939 roku przez rząd Holenderski i założenia miała stanowić miejsce przejściowe dla żydowskich uciekinierów z hitlerowskich Niemiec. W 1942 roku dwa lata po zajęciu Holandii przez Niemcy, Westerbork przejęty został przez nazistów i przekształcony w obóz przejściowy z którego przy współpracy Holendrów żydzi byli wysyłani do obozów śmierci jakie znajdowały się na terenach Polski lub Czech. Zdecydowana większość więźniów przebywała tu zaledwie kilka dni lub tygodni. Szacuje się, że przez dwa lata działania placówki przetrzymywano to i deportowano przeszło 100 tysięcy więźniów, głownie pochodzenia żydowskiego. Długoletnim Komendantem obozu, aż do jego wyzwolenia w kwietniu 1945 roku Konrad Albert Gemmaker. Do czasów obecnych zachowała się tylko część zabudowań obozu. Miejsca nieistniejących baraków zaznaczone zostały niewielkimi nasypami ziemi o wysokości kilkudziesięciu centymetrów, pokrytych zieloną trawą. Obejrzeć można tu także plac apelowy, rampę skąd wyruszały transporty żydów do Auschwitz oraz częściowo wyposażony barak. Dokładnie 60 lat po zakończeniu wojny, 11 kwietnia 2005 roku, podczas sympozjum z okazji trzydziestolecia Centrum Informatie en Documentatie Izrael, ówczesny Premier Holandii, Jan Peter Balkenende przeprosił za współprace niderlandzkich urzędników z niemieckim najeźdźcą. Przeprosił również za haniebne zaangażowanie Kolei Holenderskich, bez których sumiennego udziału nie możliwe byłoby przeprowadzenie deportacji Żydów holenderskich. Ogólna liczba Żydów, którzy przeżyli wojnę wynosiła 25 tysięcy.
