Abbazia di San Galgano to niezwykle malownicze ruiny średniowiecznego opactwa we Włoszech położone około 30 km w kierunku południowo-zachodnim od Sieny. Świątynia ta wzniesiona została w pierwszej połowie XIII stulecia przez Cystersów w stylu francuskiego gotyku. Okres prosperity klasztoru trwał do 1348 roku, kiedy to okoliczne tereny nawiedzone zostały przez zarazę. Kolejne spustoszenia były dziełem miejscowych rzezimieszków, którzy wielokrotnie najeżdżali i łupili świątynię. Wraz z upływem czasu opactwo coraz bardziej niszczało i podupadało. Na początku XVII wieku mieszkał tu zaledwie tylko jeden zakonnik. Ostatecznie klasztor został opuszczony i od tego zaczął popadać w coraz to większą ruinę. W 1786 roku w wyniku uderzenia pioruna zawaliła się dzwonnica oraz sklepienie kościoła. Obecnie budowla nie posada dachu ani okien. Do czasów obecnych nie zachował się także główny ołtarz kościoła klasztornego. W okresie letnim na terenie ruin bardzo często organizowane są różnego rodzaju wydarzenia kulturalne takie jak m.in. koncerty czy wystawy.
Legenda
Z opactwem związana jest legenda opowiadająca historię żyjącego w XII wieku rycerza Galgano. Pewnego dnia miał on wyrzec się hulaszczego trybu życia, a na dowód tego postanowił wybić miecz w jeden z okolicznych kamieni. Wkrótce potem Galgano został mnichem i rozpoczął życie pustelnika. Jakiś czas później zamieszkał w niewielkiej kapliczce w której spędził ostatnie lata swojego życia. Jego pogrzeb był wielkim wydarzeniem, z udziałem biskupów oraz opatów cysterskich. W 1185 roku Galgano został kanonizowany, a w sąsiedztwie jego kapliczki rozpoczęta została budowa opactwa. Dziś o tamtych wydarzeniach przypomina wbity w jeden z miejscowych kamieni miecz.
