Ani to rozległe pozostałości dawnego miasta we wschodniej Turcji, położone nad malowniczym wąwozem którym płynie rzeka Arpaçay w bezpośrednim sąsiedztwie Armeńskiej granicy. Strategiczne znaczenie tego miejsca docenili Ormianie zakładając tu około IV wieku n.e. osadę. Niespełna wiek później podbili ją i zajęli Persowie, a pod koniec VIII wieku tereny te zostały wcielone do rządzonej wówczas przez Bagratydów Armenii. To właśnie za ich panowania Ani przeżywało swój największy rozkwit stając się stolicą ich państwa. O świetności i randze miasta może świadczyć fakt, że zamieszkiwane było przez blisko 100 tysięcy ludzi, liczyło 10 tysięcy domów i przeszło 1000 kościołów. W owym czasie Ani śmiało rywalizować mogło z takimi metropoliami jak Konstantynopol czy Bagdad, a Armenia sięgała wówczas trzech mórz i zajmowała większą część obecnej Syrii, Azerbejdżanu, Gruzji i wschodniej Turcji. Pod koniec X wieku do miasta przeniesiona została rezydencja katolikosa (odpowiednik patriarchy). W czasach panowania Smbata II, a potem Gagika I Ani otoczone zostało podwójnym pierścieniem murów obronnych z czterdziestoma bramami. Nie ochroniło to jednak miasta przez atakiem Seldżuków, którzy złupili je w połowie XI wieku. W późniejszym czasie przechodziło ono wielokrotnie z rąk do rąk. Ostatecznie Ani zostało doszczętnie zniszczone w 1250 roku przez Mongołów. Całości zniszczenia zaś, dopełniło trzęsienie ziemi jakie nawiedziło okoliczne tereny na początku XIV wieku. Z tej niegdyś imponującej metropolii do czasów obecnych zachowały się jedynie pozostałości dawnych budynków oraz część murów obronnych. Zwiedzając ruiny warto zwrócić uwagę na fundamenty kościoła Dobrego Pasterza, zoroastriańską świątynię ognia, zbudowaną na przełomie X i XI wieku katedrę Matki Bożej, kościół św. Grzegorza, pozostałości zoroastrianistycznej świątyni ognia czy ruiny XII wiecznego seldżuckiego pałacu.