Spiskie Podgrodzie (Spišské Podhradie) to niewielka miejscowość w środkowo-wschodniej Słowacji, położona na wschodnim krańcu Kotliny Hornadzkiej, około 15 km w kierunku wschodnim od Lewoczy. Tym co przyciąga tu wielu turystów są usytuowane na obrzeżach miasteczka ruiny średniowiecznego zamku (Spišský Hrad). Jego początki sięgają przełomu XI i XII wieku, kiedy to wzniesiona została tu pierwsza twierdza obronna. Jej głównym zadaniem miała być ochrona ówczesnej północnej granicy państwa węgierskiego. Zamek usytuowany został w strategicznym miejscu na wysokiej wapiennej skale (600 metrów n.p.m.), która zapewniała idealną kontrolę Kotliny Spiskiej. W 1312 roku warownię próbował bezskutecznie zdobyć słynny oligarcha nazywany także panem Wagu i Tatr - Mateusz Czak Trenczański. W 1443 roku zamek wszedł w posiadanie Jana Jiskra z Brandysa. To właśnie za jego panowania powstały fortyfikacje wielkiego dziedzińca. Jednak największy okres rozkwitu warowni zaczął się w drugiej połowie XV wieku, kiedy nowymi jej właścicielami stali się członkowie węgierskiego magnackiego rodu Zapolya. Za ich rządów zamek poddany gruntownej modernizacji a Stefan Zápolya uczynił z niego główną siedzibę swojego rodu. Kolejnymi właścicielami zamku byli Turzonowie, którzy przebudowali część zabudowań zamkowych w stylu renesansowym. Ostatnimi właścicielami zamku byli członkowie rodu Csaky. W ich rękach warownia pozostawała aż do końca II wojny światowej, kiedy to stała się własnością państwową. Obecnie warownia spiska stanowi jeden z największych kompleksów zamkowych jakie spotkać można w tej części Europy. Cały kompleks zajmuje powierzchnię przeszło 4 hektarów, a jego potężna sylwetka góruje majestatycznie nad całą okolicą. W 1993 roku zamek Spiski wraz z pobliską Kapitułą Spiską (Spišská Kapitula) oraz wioską Żehra wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
