Radzyń Podlaski to niewielkie miasto we wschodniej Polsce, położone nad rzeka Białką. Jednym z ciekawszych zabytków jest tu usytuowany w samym sercu miasteczka okazały Pałac Potockich. Jego początki sięgają połowy XVI wieku, kiedy to wzniesiona została tu pierwsza budowla. Powstał wówczas otoczony murem zamek z czterema narożnymi basztami. Niespełna wiek później został on doszczętnie zniszczony, a na jego miejscu w latach 1685-1709 wybudowany został pałac. Inicjatorem budowy rezydencji był Stanisław Antoni Szczuka, a głównym projektantem został znany polski architekt Augustyn Wincenty Locci. Dobra radzyńskie wraz z posiadłością przeszły drogą dziedziczenia wnuczce Szczuki Marii Kątskiej, która w 1741 roku poślubiła starostę tłumackiego Eustachego Potockiego. To właśnie za jego rządów w latach 1750-1759 miała miejsce ostatnia większa przebudowa rezydencji, która nadała jej obecny rokokowy kształt. W efekcie powstała wspaniała budowla, uznawana za jedną z najpiękniejszych rokokowych rezydencji nie tylko w Polsce, ale i Europie. Apoteozie rodu miały służyć zdobiące pałac rzeźby Jana Chryzostoma Redlera. Na głównego architekta pałacu i kierownika robót wybrany został wybitny architekt włoskiego pochodzenia Jakub Fontana. Całość zaś otoczona została malowniczymi ogrodami. Radzyński zespół pałacowo-parkowy reprezentuje francuski typ "entre cour et jardin" (między dziedzińcem a ogrodem), jakiego najznamienitszym przykładem jest pałac w Wersalu. Całość założenia podporządkowana jest zasadzie osiowości - ma kształt wydłużonego prostokąta, gdzie oś symetrii przebiega przez groblę, most wjazdowy, środek korpusu głównego pałacu, a od strony ogrodowej biegnie aleją parku i stawem. Reprezentacyjna fasada od strony dziedzińca zachwyca szczególnym pięknem. Została rozczłonkowana trzema ryzalitami. Prostopadle do korpusu pałacu biegną skrzydła boczne, w których znajdują się bogato udekorowane bramy zwieńczone wieżami.
