Gradara to niewielka miejscowość w środkowych Włoszech, położona w regionie Marche (prowincja Pesaro e Urbino) w pobliżu miasta portowego Cattolica. Główną atrakcją turystyczną jest tu usytuowany na malowniczym wzniesieniu (142 metry n.p.m.) i otoczony blisko 800 metrowymi murami monumentalny średniowieczny zamek obronny. Jego początki sięgają XII wieku, kiedy to znajdowała się tu niewielka wieża mieszkalno-obronna. Zarówno z miejscem, jak i jego mieszkańcami związanych jest wiele burzliwych historii, które stanowiły później inspirację dla wielu poetów, malarzy czy pisarzy. Pierwsze wzmianki o właścicielach zamku związane są z rodziną Malatesta. Historia dotycząca przedstawicieli tej rodziny została wspomniana przez Dantego Alighieri w jego słynnej "Boskiej Komedii". Żyjący w XIII wieku Giovanni Malatesta, właściciel twierdzy, ożenił się z Francescą da Rimini, która niedługo potem, pod nieobecność męża przebywającego na wojennej wyprawie, wdała się w romans z jego bratem Paolo. Kochankowie pewnego dnia zostali jednak nakryci przez Giovanniego i zabici. Jedna z legend dotyczących tej pary głosi, że brat zdradzonego męża próbował przed śmiercią uciekać przez klapę w pokoju Franceski – pomieszczenie to zostało zrekonstruowane w XX wieku przez nowych właścicieli i można je oglądać do dziś. Historię i śmierć kochanków Dante wplótł do swojego dzieła umieszczając ich w opisie drugiego kręgu piekła, przeznaczonym dla dusz ludzi, którzy nie potrafili zapanować nad zmysłami. W rękach przedstawicieli rodu Malatesta twierdza pozostawała do połowy XV wieku, kiedy to na skutek podboju zamek przeszedł w ręce słynnego arystokratycznego rodu Sforzów. Wkrótce potem z inicjatywy Giovannieego Sforzy dawana warownia przekształcona została w okazałą renesansową rezydencję mieszkalną. Sforza przeprowadził przebudowę najpierw dla swojej młodziutkiej żony Lucrezii Borgia, a potem dla kolejnej małżonki Ginevry Tiepolo. W kolejnych wiekach posiadłość przechodziła wielokrotnie z rąk do rąk, będąc w posiadaniu m.in. rodu Borgia, Della Rovere czy słynnej rodziny Medyceuszy. W połowie XX wieku przeprowadzona została gruntowna renowacja zamku (zniszczonego między innymi przez trzęsienie ziemi). Przywrócono wówczas dawną świetność także mocno zaniedbanym wnętrzom. Obecnie w murach warowni ma swoją siedzibę Muzeum Historyczne w którym obejrzeć można m.in. bogatą kolekcję pamiątek związanych z zamkiem, rekonstrukcje strojów z epoki, narzędzi tortur czy maszyn oblężniczych.
