Pannonhalma to miasto w północno-zachodniej części Węgier, położone na obszarze Małej Niziny Węgierskiej. Jego najcenniejszym zabytkiem jest usytuowane na malowniczym wzniesieniu (św. Góra Panonii) monumentalne Opactwo Benedyktynów Pannonhalma. Pierwotny klasztor założyli tu już na początku X wieku sprowadzeni z Czech oraz Italii przez węgierskiego księcia Gejzę (949-997) ojcowie Benedyktyni. Jego patronem został urodzony w tych rejonach w czasach wczesnego chrześcijaństwa św. Marcin. W XI wieku opactwo wraz z kościołem św. Marcina stanowiło jeden z najważniejszych ośrodków chrystianizacji na Węgrzech. W latach 1377-1379 funkcje opata w klasztorze piastował wywodzący się z Piastów kujawskich książę gniewkowski Władysław Biały (1330-1388). W drugiej połowie XV wieku opactwo przejął przejął król Maciej Korwin. Zlecił on gruntowną renowację klasztoru a także nakazał dobudować liczne fortyfikacje oraz istniejące po dziś dzień krużganki. Pod koniec XVI wieku opactwo zostało zdobyte i zajęte na blisko pół wieku przez Turków. W czasie okupacji klasztor został przekształcony w meczet. Benedyktyni powrócili tu dopiero w 1638 roku. Rozpoczął się wtedy także proces odbudowy klasztoru. W XVIII wieku powstało monumentalne barokowe skrzydło a niespełna wiek później biblioteka oraz przeszło 50 metrowa wieża. Obecnie Opactwo w Pannonhalma to jeden z najstarszych i najcenniejszych obiektów sakralnych na Węgrzech. Najstarszą częścią kompleksu stanowi pochodząca z pierwszej połowy XIII wieku kolegiata. Ponadto w skład całego kompleksu wchodzi także m in. Bazylika św. Marcina, Kaplica Najświętszej Marii Panny, szczycąca się kolekcją przeszło 300 tysięcy ksiąg i rękopisów Biblioteka, Refektarz, męskie gimnazjum oraz liczne zabudowania klasztorne. W 1996 roku Opactwo w Pannonhalma zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
