Zagórz to miasto w południowo-wschodniej Polsce (województwo podkarpackie), położone na Pogórzu Bukowskim w pobliżu ujścia rzeki Osławy do Sanu. Jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych są tu usytuowane na wzgórzu Mariemont (345 metrów n.p.m.) w zakolu rzeki Osławy majestatyczne ruiny warownego kościoła i klasztoru ojców Karmelitów Bosych. Świątynia ta wzniesiona została w XVIII wieku na polecenie ówczesnego wojewody wołyńskiego Jana Franciszka Stadnickiego i przekazana zakonowi Karmelitów Bosych. Na całe założenie sakralne składały się barokowy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, klasztor, szpital dla weteranów wojennych oraz liczne zabudowania gospodarcze. Całość otoczona została wysokimi na 5 metrów potężnymi murami obronnymi. Do świątyni zaś prowadziła monumentalna brama wjazdowa. Jednak jak na ówczesne czasy fortyfikacje klasztorne dalekie były od obowiązujących standardów sztuki fortyfikacyjnej i militarnej obowiązującej w Europie. Zaś po zawarciu traktatu pokojowego z Turcją i Chanatem Krymskim budowla praktycznie całkowicie utraciła swoje strategiczne znaczenie. Pierwszy trudny okres klasztor przeżywał w 1772 roku, kiedy to w czasie konfederacji barskiej został zdobyty i zniszczony przez wojska rosyjskie. Wkrótce potem odbudowany, nigdy więcej nie odzyskał swojej dawnej świetności. W 1882 roku świątynia została praktycznie doszczętnie strawiona przez szalejący pożar. Po tym tragicznym wydarzeniu klasztor został ostatecznie opuszczony i od tego czasu popada w coraz to większą ruinę. W latach pięćdziesiątych przeprowadzona została próba odbudowy świątyni, która zakończyła się niepowodzeniem. Dziś po dawnym klasztorze zachowały się jedynie imponujące ruiny, których nie sposób jest nie zauważyć przejeżdżając przez Zagórz. Od strony miasta na wzgórze klasztorne prowadzi malownicza dróżka wzdłuż której rozlokowane zostały kolejne stacje drogi krzyżowej.
