Berkowica to niewielka miejscowość w północno-zachodniej Bułgarii, położona w otoczeniu malowniczej górskiej scenerii zachodniego pasma Starej Płaniny. Początki miasta sięgają czasów starożytnych, kiedy to Rzymianie założyli tu jeden ze swoich obozów warownych. W późniejszym czasie powstały tu także łaźnie. W V wieku n.e. Bizantyjczycy wybudowali tu cerkiew (jedną z pierwszych na terenie Bułgarii). W okresie Carstwa Widyńskiego (państwo bułgarskie istniejące w latach w 1363–1396, ze stolicą w Widyniu) miasto pełniło rolę twierdzy przygranicznej, a po podbiciu przez Turków rozwijało się jako osada rzemieślnicza. To właśnie wtedy Berkowica przezywała swój największy okres rozkwitu stając się jednym z ważniejszych ośrodków handlowych w regionie. Dynamiczny rozwój zapewniało miastu dogodne położenie na trasie szlaku łączącego Morze Egejskie z Dunajem. Po wyzwoleniu spod okupacji tureckiej miasto przekształciło się w popularne uzdrowisko specjalizujące się w leczeniu osób chorych na gruźlicę. W XIX wieku przez pewien czas mieszkał tu Iwan Wazow (1850-1921), wybitny pisarz i polityk który uważany za ojca literatury bułgarskiej. Obecnie w mieście intensywnie rozbudowywana jest infrastruktura narciarska. Sprzyja temu dogodne położenie w sąsiedztwie góry Kom (2016 metrów n.p.m.). Do czasów obecnych w Berkowicy zachowało się takie kilka zabytkowych budowli. Najciekawsze z nich to m in. stanowiąca jeden z symboli miasta XVII wieczna wieża zegarowa, wzniesiona w 1843 roku cerkiew Narodzenia Bogurodzicy, łaźnie tureckie, Muzeum Iwana Wazowa oraz XIX wieczna cerkiew św. Mikołaja.