Półwysep Dyrhólaey

Dyrhólaey to niewielki skalisty półwysep na południowym brzegu Islandii, położony w pobliżu miejscowości Vík í Mýrdal ("zatoka bagiennej doliny"). Przypuszcza się, że około 80 tysięcy lat temu był on oddzielną wyspą, która w skutek podwodnej erupcji wulkanicznej została przyłączona do stałego lądu. Z uwagi na wysokie powulkaniczne klify oraz wyłaniające się z oceanu liczne formacje skalne, miejsce to bardzo często odwiedzane jest przez turystów. Najbardziej charakterystyczną skałę stanowi stworzony przez erozje monumentalny łuk. Jest on na tyle duży, że zmieściła by się w nim niewielka łódź. Najwyższą skałą jest zaś wyburzająca się na wysokość 56 metrów ponad powierzchnię oceanu imponująca iglica zwana Háidrangur. Miejscowe legendy opowiadają, że wystające z oceanu skalne słupy (Reynisdrangar) są skamieniałymi trollami. Większość okolicznych fantazyjnych wysepek zamieszana jest jedynie przez ptaki. Na półwyspie znajduje się także wybudowana w 1927 roku trzypiętrowa latarnia morska. Istnieje także możliwość obejrzenia klifów od strony oceanu. Na pobliskiej farmie można wykupić rejs amfibią, która opływa przylądek dookoła. Dyrhólaey stanowi także jednio z najatrakcyjniejszych miejsc na wyspie do obserwacji ptaków morskich. Spotkać można tu takie ptaki jak nurzyki, mewy czy charakterystyczne maskonury.

Uwaga
Od 1 maja do 25 czerwca z uwagi na sezon lęgowy ptaków półwysep Dyrhólaey jest całkowicie zamknięty dla ruchu turystycznego.