Park Archeologiczny Doliny Côa (Parque Arqueológico do Vale do Côa)

Côa to rzeka w północno-wschodniej Portugalii, stanowiąca lewy dopływ Douro. Jeszcze do niedawna dolina rzeki stanowiła niczym nie wyróżniające się miejsce w okolicznym krajobrazie. Sama rzeka miała zostać przegrodzona tamą, co spowodowałoby zalanie części doliny na stałe wodą. W 1992 roku podczas prac budowlanych przy wznoszeniu tamy w okolicach miasteczka Vila Nova de Foz Côa odkryto jedną z największych na świecie kolekcji prehistorycznych rytów naskalnych. Jakiś czas później budowa została wstrzymana, a miejsce to objęte zostało parkiem archeologicznym. Obecnie stanowi on jedną z największych tego typu atrakcji turystycznych w Portugalii. Najstarsze z petroglifów pochodzą z epoki paleolitu i uznawane się za najstarszą formę sztuki na świecie. Ich unikatową cechą jest to, że nie powstały jak większość tego tupu rysunków w grotach czy jaskiniach tylko bezpośrednio pod gołym niebem. Rysunki ciągną się na odcinku blisko 17 km wzdłuż rzeki Côa. Jak dotąd utworzono tu blisko 30 stanowisk obejmujących kilka tysięcy rytów. Przedstawiają one m in. sylwetki koni, jeleni, kóz, bawołów czy turów. Znaleźć można również i takie, które przedstawiają postacie ludzkie. Zwiedzanie parku archeologicznego dozwolone jest jest tylko w towarzystwie przewodnika. Dla zwiedzających udostępnione są trzy stanowiska: Canada do Inferno, Ribeira de Piscos i Penascisa. Część trasy pokonuje się samochodem terenowym. W 1998 roku kompleks rytów naskalnych w dolinie Côa został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.