Zapora w Solinie

Solina to niewielkie miasto w południowo-wschodniej Polsce, położone nad Jeziorem Solińskim. Tym, co przyciąga do niego licznych turystów z całej Polski jest potężna zapora wodna, z której rozpościera się panorama otoczonego malowniczymi wzgórzami zalewu. Pierwszy projekt zapory na sanie powstał już w 1921 roku, a pierwsze prace budowlane rozpoczęte zostały dopiero w drugiej połowie lat trzydziestych. Niestety przerwał je wybuch II wojny światowej. Do projektu budowy zapory powrócono dopiero dwadzieścia lat po zakończeniu wojny. Prace trwały kilka lat, co zaowocowało powstaniem największej budowli hydrotechnicznej w Polsce. Całkowita długość Zapory w Solinie wynosi 664 metry, a jej ściany osiągają przeszło 80 metrów wysokości. W wyniku spiętrzenia się Sanu i Solinki powstało tu także jedno z największych szczytowych jezior w Polsce. Mieści się w nim przeszło 470 milionów metrów sześciennych wody. Stworzenie tak olbrzymiego zbiornika wodnego wymagało przesiedlenia tysięcy ludzi i zalania terenów, na której znajdowało sie kilka wiosek. Na lewym brzegu jeziora usytuowana została elektrownia szczytowo-pompowa o mocy 136 MW. Poniżej zbiornika solińskiego znajduje się znacznie mniejszy zalew spiętrzony niewielką, zbudowaną w latach pięćdziesiątych tamą w Myczkowcach. Dodatkową korzyścią z wybudowania zapory było także ujarzmienie kapryśnej rzeki, która niegdyś zalewała znajdujące się w jej dolnym biegu miejscowości. Mimo że z zewnątrz zapora stanowi blok betonu, to w rzeczywistości w jej wnętrzu znajduje się wiele różnorakich korytarzy, komór, galerii czy rurociągów. Obecnie Zapora w Solinie stanowi jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych w Bieszczadach i jest bardzo chętnie odwiedzana przez turystów. Dla odwiedzających na szczycie zapory udostępniona została blisko 700 metrowa trasa widokowa, z której podziwiać można okoliczną przyrodę oraz pływające po jeziorze żaglówki i statki turystyczne.