Tokaj to miasto w północno-wschodniej części Węgier, położone u podnóża powulkanicznej góry Kopaszhegy (Łysa Góra) u ujścia rzeki Bodrog do Cisy. Tym co przyciąga tu wielu turystów są słynne liczące blisko 6 stuleci rozległe piwnice winne Rakoczego. Początki winiarstwa w regionie Tokaju sięgają XIII wieku, kiedy to ówczesny król Węgier - Béla IV sprowadził tu włoskich winiarzy. Wkrótce potem na żyznych stokach powulkanicznego wzgórza powstały pierwsze winnice. Największy rozkwit potęgi winiarskiej Tokaju nastał na przełomie XVII i XVIII wieku, kiedy to w mieście osiedlili się uciekający przed Turkami greccy kupcy. Słodkie wina Tokaju przypadły do gustu najpierw Polakom i Rosjanom. Jakiś czas później ich wyborny smak docenili również Francuzi. Wtedy to król Ludwik XIV zachwycony tokajem aszú nazwał go "winem królów i królem win". Okres świetności Tokaju skończył się wraz z wybuchem II wojny światowej kiedy to większość społeczności tokajskich Żydów zginęła w obozach koncentracyjnych. Po wojnie okoliczne winnice zostały znacjonalizowane, a Tokaj pozbawiono praw miejskich, które odzyskał dopiero w 1986 roku. Obecnie miasteczko odzyskuje powoli swój blask, a ciągnące się w głąb góry rozległe piwnice winiarskie cieszą się coraz większą popularnością wśród turystów z całej Europy. Goście mogą skosztować tu oraz zakupić rozmaite rodzaje i roczniki tokajów w oryginalnych opakowaniach. Dzięki żyznym lessowym glebom na podłożu wulkanicznym i południowej wystawie słonecznej produkuje się tu wyłącznie białe winogrona, z których powstają później niepowtarzalne tokajskie wina (tokaj barok). Cztery z nich: édes, széraz, aszú i aszúesszencia tworzą osobną kategorię zwaną borkülönlegesség. Wina tokajskie charakteryzują się też całkiem innym rodzajem oznaczeń, niż jak to ma miejsce w przypadki pozostałych węgierskich win.