Katedra Wniebowzięcia NMP w Pelplinie

Pelplin to miasto w północnej Polsce (województwo pomorskie), położone nad rzeką Wierzycą. Jego najcenniejszym zabytkiem jest monumentalna gotycka trójnawowa jedenastoprzęsłowa bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Jej początki sięgają przełomu XIII i XIV wieku, kiedy to wzniesiony został tu klasztor przez sprowadzonych z niemieckiego Doberanu Cystersów. Cały kompleks był sukcesywnie rozbudowywany aż do początku XVI wieku. Oprócz świątyni powstały wówczas liczne zabudowania gospodarcze oraz browar. Na przełomie XVII i XVIII wieku klasztor został przebudowany w stylu barokowym. To właśnie wtedy kościół zyskał nowe ołtarze, organy oraz ambonę. Pod koniec XIX wieku przeprowadzona została gruntowna renowacja świątyni w czasie której częściowo przywrócono jej gotycki charakter. Obecnie katedra w Pelplinie zaliczana jest do największych ceglanych gotyckich świątyń jakie można spotka na terenie naszego kraju. Wewnątrz kościoła obejrzeć można m.in. przepiękne XV wieczne późnogotyckie stalle (drewniane ławy ustawione w prezbiterium), ufundowany przez opata Leonarda II w XVII wieku bogato udekorowany monumentalny (przeszło 25 metrowy) manierystyczny ołtarz główny, wykonaną w 1682 roku przez Mateusza Schollera barokową ambonę, wspaniałe organy oraz liczne ołtarze w nawach bocznych. W Ołtarzu Głównym znajduje się relikwiarz zawierający relikwie opatrzone napisami m.in. św. Pawła, Maurycego, Jerzego, Barbary, Błażeja, 40 mę­czen­ni­ków, 11 tysięcy towarzyszek św. Urszuli. Czaszki obszyte ozdob­ny­mi pokrowcami przez Cystersa z Gdańska Oliwy Jana Flemminga (XVII w.). Obecnie relikwiarz ten jest otwierany raz w roku w Uro­czy­stość Wszystkich Świętych (1 listopada).