Szekszárd to miasto w południowo-zachodniej części Węgier, położone nad rzeką Sió na skraju rezerwatu przyrody Gemenc-erdő około 20 km od brzegu Dunaju. Początki miasta sięgają czasów starożytnych, kiedy to znajdowała się tu celtycka osada zwana Alisca. W kolejnych wiekach miasto zostało zajęte przez Rzymian, którzy założyli tu pierwsze winnice. W XI wieku w Szekszárd wzniesiony został zamek obronny, który często gościł w swoich murach ówczesnego węgierskiego króla Bélę I. Jeszcze w tym samym wieku Szekszárd uzyskało prawa miejskie, a co za tym idzie także i liczne przywileje oraz ulgi. Zapoczątkowało to dynamiczny rozwój miasta, który przerwany został przez okupację turecką w 1541 roku. Po wycofaniu się Turków w 1686 roku, do miasta sprowadzeni zostali osadnicy ze Szwabii, co przyczyniło się od otworzenia jego dawnej populacji. Do połowy XIX Szekszárd leżał na brzegu Dunaju. Dopiero w skutek regulacji rzeki miasto odsunięte zostało wgłąb lądu. Dziś Szekszárd to prawdziwe królestwo wina. Większość okolicznych wzgórz pokrywają rozległe i wypielęgnowane winnice. W mieście zachowało się także wiele ciekawych i zabytkowych budowli. Najciekawsze z nich to m in. monumentalny jednonawowy rokokowy kościół Zbawiciela (Szent Megváltó-templom), pomnik króla Béli I, klasycystyczny gmach Várme-gyeháza, otwarte w 2003 roku Muzeum Pierników, wybudowana w 1897 roku mauretańsko-klasycystyczna synagoga, wzniesiona w 1753 roku barokowa kolumna Trójcy Świętej oraz zabytkowe piwniczki i tłocznie win.