Opactwo Dunbrody (Dunbrody Abbey)

Dunbrody to niewielka wioska w południowo-wschodniej Irlandii, położona w pobliżu ujścia rzeki Barrow do Morza Celtyckiego. Główną atrakcją turystyczną jest tu dawny budynek średniowiecznego opactwa cystersów Dunbrody. Klasztor ten wybudowany został w latach 1175-1220 z polecenia normańskiego hrabiego Hervey'a de Montemarisco (wuja słynnego Strongbowa). W XIV wieku kontrolę nad świątynią przejął klasztor Najświętszej Marii Panny w Dublinie. Jeszcze w tym samym wieku ówczesny opat odmówił posłuszeństwa zwierzchności Dublina, w czym pomógł mu papież Grzegorz XI dając klasztorowi pełną niezależność. Rozkwit opactwa trwał jeszcze przez dwa kolejne stulecia. Ostatecznie w XVI wieku w czasie wielkiej kasaty dóbr kościelnych dobra klasztorne zostały zajęte przez przez ówczesnego króla Anglii - Henryka VIII (1491-1547) i przekazane rodzinie Etchingham. Mnisi zostali zmuszeni do opuszczenia klasztora, którzy przekształcony został prywatną rezydencję mieszkalną. Obecnie malownicze ruiny opactwa udostępnione są dla zwiedzających. W sąsiedztwie budowli znajduje się utworzony z około półtora tysiąca cisów i ścieżek żwirowych, malowniczy ogród-labirynt.