Lanzarote to jedna z siedmiu głównych wysp wchodzących w skład archipelagu Wysp Kanaryjskich, położonych na Oceanie Atlantyckim w odległości około 125 km od wybrzeży Maroka. Jedną z jej największych atrakcji turystycznych jest Park Narodowy Timanfaya. Założony został na terenach jakie w latach 1730-1736 objęte były masowymi erupcjami okolicznych wulkanów. Wtedy to przez niecałe 6 lat z około 300 kraterów, wypłynęło blisko 48 milionów sześciennych lawy tworząc niesamowity księżycowy wręcz krajobraz. Ostatnia większa erupcja miała tu miejsce w 1824 roku. Wulkaniczny charakter wyspy poczuć można dziś. W niektórych miejscach kamienie znajdujące się zaledwie kilka centymetrów pod ziemią rozgrzewają się do 100°C, a na głębokości 10 metrów temperatura dochodzi ponoć aż do 600°C. Ponadto woda wlewana do dziur w ziemi tworzy podziemnie gejzery, a siano wrzucone między skały samo się rozpala. Na jednym z wulkanicznych stożków utworzony został punkt widokowy oraz słynna restauracja El Diablo serwująca dania z "wulkanicznego grilla" ogrzewanego przez ciepło wydobywające się z ziemi. Przez park wiedzie wytyczony w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia 14 kilometrowy szlak turystyczny zwany Ruta de los volcanes. Pokonać go można jedynie specjalnym miejscowym autobusem wycieczkowym. Każdego roku miejsce to odwiedzane jest przez blisko półtora miliona turystów. W 1993 roku wyspa Lanzarote wraz z Parkiem Timanfaya została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako Rezerwat Biosfery.
