Choirokoitia to niewielka wioska w południowej części Cypru, położona pomiędzy Larnaką a Limassol podnóża gór Troodos około 2 km w kierunku północno-wschodnim od Tochni. Główną atrakcją turystyczną i zarazem najcenniejszym zabytkiem są tu usytuowane na obrzeżach miasta pozostałości liczącej przeszło 9 tysięcy lat neolitycznej osady. Ruiny te odkryte zostały w latach trzydziestych ubiegłego stulecia i zaliczane są do najstarszych śladów osadnictwa na Cyprze. Niegdyś osada ta składała się ze zbudowanych na kamiennych fundamentach szeregu okrągłych glinianych dwupiętrowych domów. Całość otoczona była masywnym wałem obronnym. Zewnętrzna średnica budowli mieszkalnych wynosi 10 metrów, wewnątrz zaś waha się od 2 do 5 metrów. Wyższe piętro przeważnie wykorzystywane było jako magazyn w którym przechowywana była żywność. Szacuje się, że osada zamieszkiwana była przez około 2 tysiące osób. Oprócz hodowli owiec, koni czy świń trudnili się oni także rybołówstwem (osada znajduje się zaledwie kilka kilometrów od brzegu morza). W czasie prac wykopaliskowych archeolodzy odnaleźli liczne kamienne narzędzia, ostrza oraz groty strzał z obsydianu, co świadczyć może o aktywności handlowej osadników i kontaktach z innymi kulturami zamieszkującymi wyspę. Pod jedną z budowli odnaleziono należących do osadników około 25 szkieletów. Badania wykazały, że zmarłych chowano w pozycji kurcznej, a do grobów wkładano także biżuterię oraz naczynia z zapasami jedzenia. Choirokoitia to obecnie jedna z najważniejszych i najlepiej zachowanych prehistorycznych ludzkich osad we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. W 1998 roku stanowisko archeologiczne w Choirokoitia zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
