Skała Afrodyty (Petra tou Romiou)

Petra Tou Romiou czy Rock of the Roman (Skała Rzymianina) lub jak kto woli - Skała Afrodyty to jedna z najchętniej odwiedzanych atrakcji turystycznych Cypru. Znajduje się ona w zachodniej części wyspy około około 20 km na wschód od miejscowości Pafos. Warto dodać, że w czasach rzymskich i hellenistycznych miasto było stolicą Cypru. Zgodnie z greckimi mitami, właśnie w tym miejscu miała wyłonić się z morskiej piany bogini piękna i urodzaju - Afrodyta. Ponoć kiedy zeszła na ląd, wszędzie, gdzie dotknęła ziemi swoimi delikatnymi stopami wyrastały piękne kwiaty. To właśnie ze względu na Afrodytę Cypr bardzo często nazywany bywa Wyspą Miłości. W pobliżu skały znajduje się także grota, w której rzekomo mityczna piękność miała zażywać kąpieli. Natomiast w miejscowości Kouklia obejrzeć można poświęcone jej sanktuarium. Wszystkie te miejsca znajdują się na tzw. Szlaku Afrodyty. Zgodnie z inną legendą, skała pojawiła się tam dzięki pewnemu walecznemu wojownikowi - Digenisowi Akritasowi, który wściekły na atakujących wyspę Saracenów cisnął w nich skałą, niszcząc przy tym ich statki. Jak podają inne źródła, chodziło raczej o piratów. Opowieść ta pochodzi już późniejszych czasów, kiedy wyspa wchodziła w skład Cesarstwa Bizantyjskiego. Skała stała się również natchnieniem dla artystów. "Ptak Wenus" Botticelliego to jedno z takich dzieł. Jak głoszą legendy, opłynięcie Skały Afrodyty przy blasku księżyca z towarzyszką lub towarzyszem życia zapewnia przybyszowi wieczną młodość i miłość, tak więc warto się tam wybrać, choćby z tego powodu.

Afrodyta

W mitologii greckiej Afrodyta była boginią miłości, piękna i płodności. Narodziła się z piany morskiej u wybrzeży Cypru. Była żoną Hefajstosa, ale nie przywiązywała zbyt wielkiej wagi do wierności małżeńskiej. Jednym z jej licznych kochanków był Adonis. Kąpiel w morzu przywracała jej dziewictwo i młodość. Atrybutami Afrodyty są m.in. rydwan zaprzężony w gołębie, róża oraz mirt. Bogini czczona była głównie przez kobiety, które widziały w niej patronkę małżeństwa. Z uwagi na swój związek z była czczona także przez żeglarzy i w miastach portowych. Rzymską odpowiedniczką Afrodyty jest bogini Wenus (Wenera).