Zamek św. Hilariona to majestatyczna twierdza w północnej części Cypru, znajdująca się na wysokiej skale (732 metry n.p.m.) w malowniczej scenerii gór Kyreni. Jego historia sięga czasów wczesnego średniowiecza, kiedy to przybyły u z Palestyny św. Hilarion założył pustelnię. Po śmierci został tu pochowany, a jakiś czas później wokół jego grobu Bizantyjczyczy wznieśli kościół wraz z klasztorem. W XI wieku na rozkaz władców wywodzących się z dynastii Lusiganów świątynia przekształcona została w warowny zamek. To właśnie wtedy powstał m in. rozległy pas zewnętrznych murów obronnych. Głównym zadaniem nowej twierdzy (wraz z sąsiednimi warowniami Buffavento i Kantara) miała być ochrona wyspy przed atakami wyspy od strony północnego wybrzeża oraz kontrola okolicznej przełęczy prowadzącej do wnętrza wyspy. Zamek ten odegrał ważną rolę w czasie wojny o władzę na Cyprze jaka miała miejsce w latach 1228-1232 pomiędzy cesarzem niemieckim Henrykiem Hohenstaufem a francuskim możnowładcą Janem d'Ibelinem. Do XV wieku forteca byłą wielokrotnie rozbudowywana i przebudowywana. Dopiero pod panowaniem Wenecjan z uwagi na wysokie koszty utrzymania część murów warowni została rozebrana. Obecnie Zamek św. Hilariona to jedna z największych i najlepiej zachowanych warownych twierdz w górach północnego Cypru. Cały kompleks składa się z trzech pasów umocnień (dolnego, średniego i górnego) oddzielonych od siebie, długimi stromymi podejściami. Ze szczytu twierdzy rozpościera się przepiękna panorama okolicy oraz wybrzeża. Warownia ta także stanowiła inspirację dla Walta Disneya, w czasie kręcenia bajki zatytułowanej "Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków".
