Stari Grad to niewielkie zabytkowe miasteczko portowe w południowej Chorwacji, położone w północnej części "lawendowej" wyspy Hvar. Jego początki sięgają czasów antycznych, kiedy to grecy założyli tu swoją osadę zwaną Faros (Pharos). Była to pierwsza osada, jaka została założona na wyspie i zarazem jedna z pierwszych w całym regionie basenu Morza Adriatyckiego. W 219 roku p.n.e. miasto zostało zajęte przez Rzymian, a po upadku Cesarstwa miasto wraz z wyspą zostało przejęte przez Bizancjum. W kolejnych wiekach Stari Grad znajdował się pod panowaniem dominującej w regionie Republiki Weneckiej. Do 1331 roku miasto pełnił funkcję stolicy wyspy, kiedy to Wenecjanie przenieśli centrum administracyjne do pobliskiego Hvaru. Do najważniejszych zabytków Starego Gradu zaliczyć możemy m in. pozostałości antycznego miasta Faros, stanowiącą ciekawe połączenie budowli mieszkalnej i twierdzy XVI wieczną rezydencję chorwackiego poety okresu renesansu Petara Hektorovicia, renesansowy kościół św. Rocha (patrona miasta), barokowy kościół św. Stefana (z dzwonnicą), wybudowany w 1482 roku i ufortyfikowany w XVI wieku Klasztor Dominikanów, kościół św. Jana, starochrześcijańską chrzcielnicę oraz Kaplicę Matki Bożej (Kapela Gospojica). W 2008 roku najstarsza część Starego Gradu została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.