Chevreuse to niewielka miejscowość w środkowej Francji, położona na południowo-zachodnich przedmieściach Paryża. Jednym z ciekawszych zabytków są tu usytuowane w północnej części miasteczka ruiny średniowiecznego zamku (Château de la Madeleine). Jego początki sięgają połowy XI wieku, kiedy to wzniesiona została tu pierwsza warownia. Jej głównym zadaniem miała być ochrona wioski oraz okolicznych terenów przez atakami z zewnątrz. Z powodu skąpych funduszy początkowo budowla składała się jedynie z warownego donżonu otoczonego drewnianą palisadą. Dopiero wiek później, w czasie pierwszej przebudowy zamku, nowy władca regionu Anseau zarządził rozbudowę zamku, wzniesienie mostu zwodzonego oraz otoczenie całości fosą. W czasie wojny stuletniej ówczesny właściciel zamku Ingerger, został wzięty do niewoli celem zdobycia środków na okup zmuszony został odsprzedać swoje włości Pierre'emu de Cheuvreuse. Ten ostatni, przy wydatnej pomocy finansowej królów Karola V i Karola VI, rozpoczął unowocześnianie warowni, otaczając całość potężnymi murami obronnymi. Kolejnym właścicielem posiadłości została faworyta Franciszka I, Anna de Pisseleu, która jednak rzadko przebywała w ponurym, nienadającym się dla życia towarzyskiego zamku. Wkrótce potem odsprzedała budowlę biskupowi Reims, Karolowi de Lorraine. W czasie wojen religijnych jakie toczone były we Francji w XVI wieku, warownia została dotkliwie uszkodzona. Wtedy też wielokrotnie przechodziła z rąk do rąk. Ostatecznie w XVII wieku Ludwik XIV Burbon przekazał zamek oraz miasto w ręce wspólnoty panien z Saint-Cyr, które przeprowadziły remont i adaptację obiektu do celów klasztornych. Rozebrano wówczas górne kondygnacje uszkodzonego w poprzednim stuleciu donżonu oraz zburzono z tych samych powodów kaplicę św. Magdaleny, której zamek zawdzięczał swoją nazwę. Zgromadzenie zmuszone zostało opuścić kompleks w 1793 roku. Wkrótce potem obiekt zaadoptowany został na więzienie. W XIX wieku przeprowadzone zostały pierwsze prace konserwacyjne w czasie których m.in. odbudowano częściowo donżon. Dziś zabezpieczone i częściowo odrestaurowane ruiny stanowią własność władz parku krajobrazowego doliny Chevreuse i udostępnione są dla zwiedzających. Z tej niegdyś imponującej warowni do czasów obecnych zachował się jedynie donżon główny oraz dwie boczne wieże (jedna okrągła, druga na planie półkola), główna brama wiodąca na teren zamku oraz jego mury obronne z mostem zwodzonym. Obwarowania, z jedną czworoboczną basztą, oparte są na przyporach, zachowały jedenastowieczny układ okienek strzelniczych. Nigdy nie były blankowane. Cała konstrukcja zamku prawie pozbawiona jest okien. Czysto obronna funkcja budowli sprawiła również, że nie jest ona w żaden sposób dekorowana zewnętrznie.