Giewont to jednej z najbardziej znanych i rozpoznawalnych (położonych na terenie Polski) tatrzańskich masywów górskich. Znajduje się w Tatrach Zachodnich i składa się z trzech części: Wielkiego Giewontu (1895 metrów n.p.m.), Małego Giewontu (1728 metrów n.p.m.) oraz Długiego Giewontu (1867 metrów n.p.m.). Dzięki swojemu charakterystycznemu położeniu góra ta bardzo dobrze widoczna jest z Zakopanego, przez co stała się jednym z głównych symboli miasta. Jej nazwa pochodzi prawdopodobnie od niemieckiego słowa "Ge-wand" oznaczającego grupę skał. Charakterystycznym elementem Giewontu jest (widoczna z Zakopanego) jego wysoka północna ściana. Wglądem przypomina on sylwetkę leżącego rycerza. W związku z tym z górą związanie są liczne baśnie oraz legendy narodowe. Jedna z nich opowiada, że rzekomo w ogromnej jaskini pod Giewontem znajdują się uśpieni rycerze, którzy obudzą się i staną do walki w momencie Polska stanie wobec jakiegoś większego zagrożenia. W 1901 roku (na pamiątkę 1900 rocznicy urodzin Jezusa) na najwyższym punkcie Giewontu ustawiony został przeszło 15 metrowy 2 tonowy żelazny krzyż. Inicjatorem jego budowy był ówczesny proboszcz Zakopanego - Kazimierz Kaszelewski. Na szczyt Giewontu prowadzą trzy popularne szlaki turystyczne (niebieski z Kuźnic, czerwony z Doliny Strążyskiej oraz żółty z Gronika). Mimo swojej dużej popularności (w sezonie letnim na szczyt ustawiają się długie kolejki) góra ta jest uważana za jedną z bardziej niebezpiecznych pośród licznych tatrzańskich szczytów. Każdego roku spada z niej lub ginie w skutek porażenia piorunem kilkunastu turystów. Gromy przyciągane są tu głównie przez żelazny krzyż oraz stanowiące jego fundamenty wkopane w ziemię stalowe pręty. Ze szczytu rozpościera się przepiękna panorama Zakopanego oraz dużej części Podhala.
