Mont Saint-Michel to położona u brzegów Normandii w Zatoce Wzgórza Świętego Michała skalista wyspa pływowa, na której znajduje się monumentalny średniowieczny klasztor benedyktyński. Obecnie jest to jedna z największych i najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych Francji. Miejsce to już od niepamiętnych czasów wzbudzało podziw stanowiło inspirację u ludzi. W starożytności Celtowie wykorzystywali wzgórze jako miejsce pochówku, a Rzymianie oddawali tu cześć bogu słońca Mitrze. Wtedy to miejsce to określanie było mianem Mont Tombe (Wzgórze Cmentarne). Według miejscowych legend pierwsza chrześcijańska świątynia wzniesiona została tu już na początku VIII wieku. Wtedy to świętemu Aubertowi, objawił się Michał Archanioł, prosząc o zbudowanie kościoła na skale. Kiedy w X wieku półwysep Cotentin został przyłączony do księstwa Normandii Mont Saint-Michel nabrało znaczenia strategicznego książę Ryszard I Nieustraszony polecił założyć tu opactwo benedyktyńskie. Od tego czasu przez blisko pięć kolejnych stuleci klasztor na Wzgórza Świętego Michała był sukcesywnie rozbudowany aż do osiągnięcia swoich obecnych monumentalnych rozmiarów. W XV wieku opactwo zostało otoczone murami obronnymi z licznymi okrągłymi basztami. W 1896 roku znajdujący się na szczycie skały kościół klasztorny został nadbudowany iglicą, ustanawiając wysokość całego kompleksu na wysokość 170 metrów nad poziom morza.
W rejonie Zatoki Wzgórza Świętego Michała występują bardzo skoki pływów morskich. W czasie przypływu woda wcina się z prędkością galopującego konia cofa się o kilka kilometrów w głąb lądu. Wtedy to Wzgórze Świętego Michała zamienia się w wyspę, która od 1879 połączona jest na stałe z lądem jedynie wąską blisko 2 kilometrową sztucznie usypaną groblą. Każdego roku Mont Saint-Michel odwiedzane jest przez przeszło trzy miliony turystów (we Francji popularniejsze są tylko wieża Eiffla i Wersal). W 1979 roku Mont Saint-Michel zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
