Podgorica to stolica i zarazem jedno z największych miast Czarnogóry, położone u podnóża Goricy pomiędzy rzekami Ribnicą i Moračą. Jego historia sięga czasów starożytnych, kiedy to Rzymianie założyli tu jedną ze swoich kolonii. Po upadku Cesarstwa okoliczne ziemie zasiedlone zostały przez Słowian, a jakiś czas później miasto stało się ważnym ośrodkiem rządzącego przez dynastię Nemanjiciów - Królestwa Zety. W owym czasie nosiło nazwę Ribnica. To właśnie w Ribnicy w XII wieku urodził się słynny serbski żupan i późniejszy święty kościoła prawosławnego Stefan Nemania. W latach 1466-1878 miasto stanowiło część imperium osmańskiego, a następnie weszła w skład Królestwa Czarnogóry. W 1918 roku Wielkie Zgromadzenie Serbskie uchwaliło w Podgoricy włączenie Czarnogóry do Serbii, a później miasto stało się częścią Jugosławii. Najtragiczniejszy okres w dziejach Podgorica miał miejsce w czasie II wojny światowej, kiedy to w skutek licznych nalotów bombowych zostało praktycznie doszczętnie zniszczone. Po wojnie miasto zostało odbudowane w zupełnie nowym kształcie, zatracając całkowicie swój dawny charakter. Większość nowej architektury reprezentuje modny w owym czasie w krajach bloku wschodniego styl socrealistyczny. Wtedy też na cześć przywódcy Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii, Josipa Broza Tito miasto przemianowane zostało na Titograd. Do obecnej nazwy powrócono dopiero w 1992 roku po rozpadzie Jugosławii. Obecnie Podgorica stanowi stolice oraz główny ośrodek gospodarczy i kulturalny Czarnogóry. Miasto nie należy do najpiękniejszych, jednak znajduje się tu kilka ciekawych i wartych uwagi budowli. Najważniejsze z nich to m.in. XVIII wieczna osmańska Wieża Zegarowa (Sahat kula), wybudowana w latach dziewięćdziesiątych XX wieku okazała prawosławna Katedra Zmartwychwstania Chrystusa, znajdujące się u podnóża Goricy ruiny XIII wiecznej cerkwi św. Jerzego oraz pozostałości dawnego grodu Ribnica.
