Monastyr Morača to położony w środkowej części Czarnogóry na prawym brzegu rzeki Morača, średniowieczny prawosławny męski klasztor. Założony został w XIII wieku przez syna króla Wukana (władcy Zety) - Stefana Wukanowicza Nemanicza. Na początku XVI wieku monastyr został zdobyty i splądrowany przez wojska tureckie. Zniszczeniu uległo wtedy także większość średniowiecznych fresków. Życie zakonne wskrzeszono tu w 1574 roku a także odtworzono część fresków. W skład kompleksu klasztornego wchodzą m in. główna cerkiew pw. Wniebowzięcia Bogurodzicy, mniejszy kościół św. Mikołaja, ogrody oraz wybudowane na wzór konaku (domu bojarskiego) pomieszczenia mieszkalne zakonników. Całość otoczona jest wysokim murem z dwiema bramami wejściowymi. Do czasów obecnych przetrwało tu także kilkanaście zabytkowych fresków. Najstarsze z nich datowane są na XIII wiek i przedstawiają sceny z życia proroka Eliasza. W monasterze przechowywane są relikwie ręki św. Charłampa.
