Saint-Émilion to niewielkie miasteczko w południowo-zachodniej Francji, położone na dwóch malowniczych wzgórzach około 35 kilometrów w kierunku wschodnim od Bordeaux. Głównym zajęciem prawie wszystkich jego mieszkańców jest uprawa winorośli oraz produkcja wybornego wina. Historia osadnictwa i uprawy winorośli w tych rejonach sięgają jeszcze czasów starożytnych. Za początek miasta przyjmuje się jednak połowę VIII wieku, kiedy to przybyły z Bretanii mnich Emilian (Emillion) założył tu swoją pustelnię. To właśnie od jego imienia pochodzi obecna nazwa miasta. Emilian zyskał sławę dzięki licznym uzdrowieniom jakimi obdarzał chorych, a grota w której zamieszkiwał stała się miejscem kultu oraz celem licznych pielgrzymek. Dzięki rozwojowi upraw winorośli oraz korzystnemu położeniu na trasie szlaku pielgrzymkowego do Santiago de Compostela miasto bardzo szybko stało się ważnym ośrodkiem handlowym w regionie. W tym czasie zakończono także budowę wykutego w skale monolitycznego kościoła. W XII wieku Saint-Émilion zostało włączone do Korony Angielskiej, a niespełna wiek później wybudowano tu Kaplicę Trójcy Świętej oraz Pałac Królewski. Wtedy też utworzona została tu jednostka administracyjna Jurade, która przetrwała aż do Rewolucji Francuskiej w XVIII wieku. Obecnie Saint-Émilion jest jednym największych producentów czerwonego wina w regionie. W miasteczku zachowało się także wiele romańskich oraz gotyckich zabytkowych budowli. Najcenniejszą z nich jest górujący nad miastem w wykutej skale XI wieczny kościół monolityczny. W 1999 roku Saint-Émilion wraz z okolicznym winiarskim krajobrazem zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.