Whitby to nadmorskie miasto w północno-wschodniej Anglii (hrabstwo Yorkshire), położone nad rzeką Esk pośród malowniczych klifów. Jego historia związana jest z dawnym opactwem benedyktyńskim, którego ruiny majestatycznie górują dziś nad miastem. Pierwotny klasztor założony został tu już w drugiej połowie VI wieku i nazywany był tym czasie Streaneshalch. Od 657 roku w klasztorze posługę pełniła będąca wielkim autorytetem dla ówczesnych władców i mnichów oraz późniejsza święta kościoła katolickiego - Hilda z Whitby. W 664 roku w opactwie odbył się słynny synod po którym średniowieczne królestwo anglosaskie opowiedziało się za przyjęciem obrządku kościoła łacińskiego odchodząc tym samym od kościoła iroszkockiego. W drugiej połowie IX wieku Streaneshalch zostało zdobyte i zniszczone przez duńskich najeźdźców. Po tym wydarzeniu przez blisko dwa stulecia pozostawało w ruinie, kiedy to William de Percy polecił reaktywować tu klasztor w regule św. Benedykta. Opactwo w Whitby rozwijało się i aż do 1540 roku, kiedy to po ekskomunice Henryka VIII w czasie przewrotu religijnego zostało wraz z innymi klasztorami zamknięte. W średniowieczu Whitby pełniło także rolę ważnego portu rybackiego. To właśnie tutaj przybywali łowcy wielorybów, po których do czasów obecnych przetrwały liczne rzeźby wykonane z kości tych morskich ssaków. Whitby znane jest także z XIX wiecznej gotyckiej powieści irlandzkiego pisarza Brama Stokera pt. Drakula. Do najciekawszych zabytków Whitby zaliczyć możemy m in. górujące nad miastem malownicze ruiny dawnego opactwa, otoczony nagrobkami kościół NMP, pomnik znanego angielskiego żeglarza Jamesa Cooka (1728-1779), budynek Ratusza oraz rozsławione w pości Stokera liczące 199 stopni kamienne schody.
